Czy babci należy odmówić prawa do świadczenia pielęgnacyjnego na wnuczkę?

W dniu 12.08.2020 r. klientka złożyła wniosek o przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego na wnuczkę, która w dniu 02.08.2020 r. ukończyła 18 rok życia oraz legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, wydanym do 31.08.2023 r.

Do wniosku klientka dołączyła postanowienie sądu o pozbawieniu rodziców praw rodzicielskich nad dzieckiem oraz o umieszczeniu dziecka w rodzinie zastępczej u babci. Na tej podstawie świadczenie pielęgnacyjne było przyznane klientce do ukończenia 18 roku życia wnuczki, tj. do 2020-08-01.

Ponadto w dołączonym do wniosku oświadczeniu klientka napisała, że wychowuje wnuczkę od 5 miesiąca życia. Rodzice mieszkają za granicą, nie jest znane dokładne miejsce ich pobytu, matka dziecka nie interesuje się losem córki, natomiast ojciec dzwoni sporadycznie (ostatni kontakt w grudniu 2019 r.).

Wnuczka potrzebuje pomocy w codziennych czynnościach życiowych. Ponadto wymaga codziennej rehabilitacji, którą częściowo zajmuje się klientka.

W związku z powyższym prosimy o opinię, czy świadczenie pielęgnacyjne należy przyznać czy odmówić?