Co może zrobić OPS, jeśli podopieczny w wymiarze ponad 21 dni w roku przebywa poza DPS, który mu w części opłaca gmina?

Klient lat 63, wymagający całodobowej opieki, zaliczony do pierwszej grupy inwalidzkiej z tytułu uszkodzenia narządu ruchu (zanik mięśni), porusza się na wózku inwalidzkim. Mieszkał z matką w podeszłym wieku (lat 86) i oboje korzystali z usług opiekuńczych świadczonych przez opiekunkę domową z tutejszego GOPS. Od 4 sierpnia 2014 r. przebywa w DPS, bo sam wystąpił z wnioskiem uzasadniając go, że usługi opiekuńcze są niewystarczające. OPS przychylił się do prośby. Koszty pobytu w DPS ponosi mieszkaniec w wysokości 70% dochodu, a pozostałą kwotę ponosi gmina. Matka nie wyraziła zgody na ponoszenie odpłatności za pobyt syna w DPS, ponieważ jej dochody są poniżej 300% kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej. GOPS posiada wiedzę, że często klient przebywa w środowisku zamieszkania, widziany wielokrotnie przez pracowników ośrodka. OPS wystąpił z pismem o podanie jego nieobecności w DPS. I tak w okresie 3 kwietnia 2015 r. -13 maja 2015 r. było to 40 dni, w miesiącu sierpniu 2015 r. - 14 dni. Gmina nie miała przez to zmniejszonych kosztów za pobyt klienta w DPS.

Czy gmina może być zwolniona z kosztów w przypadku takiej nieobecności mieszkańca w DPS, a może trzeba uchylić decyzję dotyczącą skierowania do DPS w takim przypadku?