Co jest podstawą ujęcia wierzytelności w kosztach uzyskania przychodów?

W 2010 r. dokonaliśmy odpisu aktualizującego należności od kontrahenta w kwocie 12.000 zł, wierzytelność była przychodem należnym. Po wyroku sądowym w listopadzie 2011 r. sprawa została przekazana w styczniu 2012 r. do komornika. W piśmie z listopada 2018 komornik poinformował: "Komornik sądowy stosownie do art. 763 par. 1. k.p.c. i w zw. z art. 827 par. 1 k.p.c. informuje że egzekucja jest bezskuteczna. Wg informacji z ZUS, US (plus czynności terenowe) ustalono że dłużnik zarobkowo nie pracuje, nie prowadzi działalności gospodarczej, nie pobiera żadnych świadczeń emeryt-rentowych i zasiłkowych. Brak środków na kontach bank, nie posiada wierzytelności podlegających zajęciu; nie posiada nadpłaty w podatkach. Ruchomości sprzedane w drodze licytacji. Dłużnik nie posiada środków na dobrowolne wpłaty. Przeciwko dłużnikowi prowadzonych jest 11 postępowań egzekucyjnych (...) Na dzień dzisiejszy egzekucja pozostaje bezskuteczna, podejmowane czynności egzekucyjne nie doprowadziły do ustalenia majątku dłużnika podlegające egzekucji. Pismo powyższe proszę traktować jako wysłuchanie stron w trybie art. 827 par. 1 k.p.c. W terminie 7 dni oczekuję dalszych wniosków, gdyż w przeciwnym razie egzekucja zostanie umorzona na zasadzie art. 824 par. 1 pkt 3 k.p.c."

Nie widzimy już celowości dochodzenia wierzytelności, chcemy uznać ją jako nieściągalną.

Czy można tą wierzytelność ująć do kosztów uzyskania przychodów?