Korus Paweł, Zwrócenie się do sądu opiekuńczego o ustanowienie z urzędu przedstawiciela ustawowego w sprawach z zakresu prawa pracy

Zwrócenie się do sądu opiekuńczego o ustanowienie z urzędu przedstawiciela ustawowego w sprawach z zakresu prawa pracy

1. Podstawowym sposobem usuwania braków, o których mowa w art. 70 § 1 k.p.c., jest wyznaczenie stronie dotkniętej brakiem terminu do jego usunięcia. Jednak gdy chodzi o brak zdolności procesowej u osoby fizycznej niemającej przedstawiciela ustawowego, sąd obowiązany jest zwrócić się do właściwego sądu opiekuńczego o ustanowienie takiego przedstawiciela w przypadkach, w których ustawa przewiduje jego ustanowienie z urzędu.

W sprawach z zakresu prawa pracy potrzeba ustanowienia przedstawiciela ustawowego z urzędu jest związana z możliwością nawiązywania stosunku pracy przez pracowników młodocianych (zob. art. 22 § 3 k.p. oraz art. 190 i n. k.p.) i będzie dotyczyła następujących przypadków:

– ustanowienie opiekuna dla dziecka, jeżeli żadnemu z jego rodziców nie przysługuje władza rodzicielska albo jeżeli rodzice są nieznani (art. 94 § 3 k.r.o.); władza rodzicielska nie przysługuje żadnemu z rodziców, jeśli oboje nie żyją albo nie mają pełnej zdolności do czynności prawnych (art. 94 § 1 k.r.o.), zostali pozbawieni władzy rodzicielskiej (art. 111 § 1 k.r.o., art. 93 § 2 k.r.o.) albo ich władza rodzicielska została zawieszona (art. 110 § 1 k.r.o., art. 93 § 2 k.r.o.);

– ustanowienie kuratora dla dziecka, którego żadne z rodziców nie może reprezentować; z sytuacją taką będziemy mieli do czynienia, gdy pracodawcą są oboje lub jedno z rodziców (albo małżonek jednego z rodziców - art. 98 § 2 k.r.o.);

– ustanowienie kuratora w przypadku, gdy opiekun doznaje przemijającej przeszkody w sprawowaniu opieki (art. 157 k.r.o.).

Por. postanowienie SN z dnia 4 października 1966 r., II CZ 117/66, OSNC 1967, nr 2, poz. 40, LEX nr 472.