Korus Paweł, Zwrócenie się do sądu opiekuńczego o ustanowienie z urzędu przedstawiciela ustawowego w sprawach z zakresu prawa pracy

Procedury
Status:  Aktualna
Wersja od: 14 kwietnia 2013 r.
Autorzy:

Zwrócenie się do sądu opiekuńczego o ustanowienie z urzędu przedstawiciela ustawowego w sprawach z zakresu prawa pracy

Zwrócenie się do sądu opiekuńczego o ustanowienie z urzędu przedstawiciela ustawowego w sprawach z zakresu prawa pracy

Zwrócenie się do sądu opiekuńczego o ustanowienie z urzędu przedstawiciela ustawowego w sprawach z zakresu prawa pracy

Zwrócenie się do sądu opiekuńczego o ustanowienie z urzędu przedstawiciela ustawowego w sprawach z zakresu prawa pracy sąd opiekuńczy przewodniczący skład orzekający sąd opiekuńczy przewodniczący skład orzekający odmowa ustanowienia przedstawiciela ustawowego możliwe rozstrzygnięcia sądu opiekuńczego ustanowienie przedstawiciela ustawowego sąd skład orzekający przewodniczący sąd skład orzekający przewodniczący stwierdzenie potrzeby ustanowienia przedstawiciela ustawowego wystąpienie do właściwego sądu opiekuńczego o ustanowienie przedstawiciela ustawowego nadanie sprawie dalszego biegu strona strona brak zdolności procesowej u osoby fizycznej bez wymaganego przedstawiciela ustawowego

Krok: brak zdolności procesowej u osoby fizycznej bez wymaganego przedstawiciela ustawowego

1. Podstawowym sposobem usuwania braków, o których mowa w art. 70 § 1 k.p.c., jest wyznaczenie stronie dotkniętej brakiem terminu do jego usunięcia. Jednak gdy chodzi o brak zdolności procesowej u osoby fizycznej niemającej przedstawiciela ustawowego, sąd obowiązany jest zwrócić się do właściwego sądu opiekuńczego o ustanowienie takiego przedstawiciela w przypadkach, w których ustawa przewiduje jego ustanowienie z urzędu.

Krok: stwierdzenie potrzeby ustanowienia przedstawiciela ustawowego

W sprawach z zakresu prawa pracy potrzeba ustanowienia przedstawiciela ustawowego z urzędu jest związana z możliwością nawiązywania stosunku pracy przez pracowników młodocianych (zob. art. 22 § 3 k.p. oraz art. 190 i n. k.p.) i będzie dotyczyła następujących przypadków:

– ustanowienie opiekuna dla dziecka, jeżeli żadnemu z jego rodziców nie przysługuje władza rodzicielska albo jeżeli rodzice są nieznani (art. 94 § 3 k.r.o.); władza rodzicielska nie przysługuje żadnemu z rodziców, jeśli oboje nie żyją albo nie mają pełnej zdolności do czynności prawnych (art. 94 § 1 k.r.o.), zostali pozbawieni władzy rodzicielskiej (art. 111 § 1 k.r.o., art. 93 § 2 k.r.o.) albo ich władza rodzicielska została zawieszona (art. 110 § 1 k.r.o., art. 93 § 2 k.r.o.);

– ustanowienie kuratora dla dziecka, którego żadne z rodziców nie może reprezentować; z sytuacją taką będziemy mieli do czynienia, gdy pracodawcą są oboje lub jedno z rodziców (albo małżonek jednego z rodziców - art. 98 § 2 k.r.o.);

– ustanowienie kuratora w przypadku, gdy opiekun doznaje przemijającej przeszkody w sprawowaniu opieki (art. 157 k.r.o.).

Por. postanowienie SN z dnia 4 października 1966 r., II CZ 117/66, OSNC 1967, nr 2, poz. 40, LEX nr 472.