Goldiszewicz Agnieszka, Zwoływanie zgromadzeń wspólników przez podmioty wskazane w umowie

Zwoływanie zgromadzeń wspólników przez podmioty wskazane w umowie

Procedura wskazuje na zasady zwoływania przez podmioty wskazane w umowie.

Kryterium, które pozwala na wyróżnienie zwyczajnego zgromadzenia wspólników jest czas i obowiązkowy przedmiot obrad (art. 231 § 1 i 2 k.s.h.).

Chodzi więc o zgromadzenie wspólników, które odbywa się w terminie 6 miesięcy od zakończenia roku obrotowego i ma za przedmiot sprawy wskazane w art. 231 § 2 k.s.h. Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 9 ustawy o rachunkowości rok obrotowy to rok kalendarzowy lub inny okres trwający 12 kolejnych pełnych miesięcy kalendarzowych.

Zgromadzenia, które nie spełniają tych kryteriów uznać należy za nadzwyczajne. Nie ma tu znaczenia ani sposób zwołania, ani tryb obradowania, ani nadzwyczajne okoliczności (zob. szerzej: A. Kidyba, Komentarz do art. 231–232 k.s.h., LEX/el. 2020).

Zwołanie zwyczajnego zgromadzenia wspólników stanowi kompetencje zarządu (art. 235 § 1 k.s.h.). Powinno ono nastąpić w takim czasie, by umożliwić jego odbycie w terminie 6 miesięcy od zakończenia roku obrotowego (art. 231 § 1 k.s.h.) albo innym wynikającym z umowy terminie (art. 235 § 2 k.s.h.) - nie dłuższym jednak od ustawowego

Bezczynność zarządu w tym względzie skutkować będzie przyznaniem subsydiarnego uprawnienia do zwołania zwyczajnego zgromadzenia wspólników podmiotom wskazanym w umowie (obok rady nadzorczej i komisji rewizyjnej, jeżeli te zostały ustanowione w spółce).

Umowa spółki może przyznawać uprawnienia do zwoływania zwyczajnych (i nadzwyczajnych) zgromadzeń wspólników także innym podmiotom, w zakresie przysługującym zarówno radzie nadzorczej, jak i komisji rewizyjnej (zob. art. 235 § 3 w zw. z art. 235 § 2 k.s.h.).

Oznacza to, że podmiotom uprawnionym nie można przyznać szerszych uprawnień aniżeli wynikałoby to z normy odsyłającej.

Uprawnionymi mogą być wspólnicy spółki. Prawo zwoływania zgromadzenia wspólników może być zatem prawem przyznanym osobiście konkretnemu wspólnikowi lub wspólnikom. Może być ono również przypisane do udziałów, przez co te zostaną uprzywilejowane (tak: A. Kidyba, Komentarz do art. 231–232 k.s.h., LEX/el. 2020). Za dopuszczalne uznać należy przyznanie tego prawa np. poszczególnym członkom rady nadzorczej.

Przez osoby uprawnione należy rozumieć również inne podmioty. Wśród potencjalnie uprawnionych do zwoływania zgromadzeń możemy wskazać: związki zawodowe, grupy pracowników, prokurentów, pełnomocników (ale nie pełnomocnika wspólników), organy państwowe (np. wojewoda), organy samorządowe (wójt, burmistrz, prezydent, starosta, marszałek, sejmiki samorządowe), jednostki samorządu gospodarczego, jednostki czy osoby określone w związku z merytorycznym przedmiotem działalności (proboszcz parafii, komendant straży pożarnej).

Prawo zwołania zwyczajnego zgromadzenia wspólników przez podmioty uprawnione aktualizuje się już w chwili, kiedy jego odbycie w terminie wynikającym z ustawy lub umowy okazałoby się niemożliwe do zrealizowania.