Kędziora Robert, Zrzeczenie się prawa do wniesienia odwołania (wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy)

Zrzeczenie się prawa do wniesienia odwołania (wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy)

Zrzeczenie się prawa do wniesienia odwołania jest „nową” instytucją prawną wprowadzoną do k.p.a. na mocy ustawy z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 935), aczkolwiek prawo to nie jest instytucją nieznaną dotychczas procedurze administracyjnej, przewidywało ją bowiem rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o postępowaniu administracyjnym (Dz. U. poz. 341, z późn. zm. - art. 87 ust. 3 pkt c). Strona ma liczne uprawnienia procesowe zagwarantowane jej na mocy Konstytucji (np.: prawo do dwukrotnego rozpatrzenia sprawy administracyjnej - art. 78 Konstytucji RP) i przepisów k.p.a. Może w szczególności wnieść odwołanie lub złożyć wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, uruchamiając tym samym procedurę odwoławczą. Może też zrezygnować z wniesienia odwołania, czyniąc to w sposób milczący, polegający na powstrzymaniu się od złożenia odwołania w ustawowo zakreślonym terminie. Ustawodawca w art. 127a k.p.a. uregulował również sytuację jednoznacznego zrzeczenia się prawa do wniesienia środka odwoławczego, którego skutkiem jest uostatecznienie się i uprawomocnienie decyzji administracyjnej. Dobrodziejstwo tej instytucji polega zatem na tym, że w momencie skorzystania przez stronę z prawa do zrzeczenia się odwołania wydana w I instancji decyzja staje się ostateczna, prawomocna, a tym samym wykonalna. Zgodnie z art. 130 § 4 k.p.a. decyzja podlega wykonaniu przed upływem terminu do wniesienia odwołania, jeżeli jest zgodna z żądaniem wszystkich stron lub jeżeli wszystkie strony zrzekły się prawa do wniesienia odwołania. Zrzeczenie się odwołania stanowi jednocześnie jasny sygnał dla organu wydającego decyzję, że strona zgadza się z wydanym rozstrzygnięciem i akceptuje jego treść, rezygnując z uruchomienia procedury odwoławczej.

Od decyzji wydanej w pierwszej instancji, co do zasady, przysługuje odwołanie lub, jeśli decyzja została wydana przez ministra lub samorządowe kolegium odwoławcze, nie służy od niej odwołanie, jednakże strona niezadowolona z decyzji może zwrócić się do tego organu z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy; do tego wniosku stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań od decyzji. Elementem treści decyzji, zgodnie z art. 107 § 1 pkt 7 k.p.a., jest pouczenie, czy i w jakim trybie służy od niej odwołanie, oraz pouczenie o prawie do zrzeczenia się odwołania i skutkach zrzeczenia się odwołania. Strona może bowiem skorzystać z uprawnienia do zrzeczenia się odwołania, którego skutkiem jest uostatecznienie się i uprawomocnienie się decyzji pierwszoinstancyjnej przed upływem terminu do wniesienia środka odwoławczego. Skutek ten następuje z dniem doręczenia organowi administracji publicznej oświadczenia o zrzeczeniu się prawa do wniesienia odwołania przez ostatnią ze stron postępowania. Jednocześnie, zgodnie z art. 112 k.p.a., błędne pouczenie w decyzji co do skutków zrzeczenia się odwołania nie może szkodzić stronie, która zastosowała się do tego pouczenia. Organ powinien zatem prawidłowo sformułować pouczenie, natomiast wadliwości w tym zakresie nie mogą oddziaływać na sytuację procesową strony, która do takiego pouczenia się zastosowała.

Zgodnie z art. 127a § 2 k.p.a. w zw. z art. 63 § 1 k.p.a. strona może złożyć do organu, który wydał decyzję w I instancji, podanie zawierające oświadczenie o zrzeczeniu się prawa do wniesienia odwołania. Takie podanie może zostać złożone na piśmie, a także za pomocą telefaksu, ustnie do protokołu, a także innych środków komunikacji elektronicznej przez elektroniczną skrzynkę podawczą organu administracji publicznej utworzoną na podstawie ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2017 r. poz. 570 z późn. zm.).