Gil Izabella, Zmiana podmiotu zarządzającego majątkiem upadłego

Rozpoczęcie pełnienia funkcji przez syndyka następuje w wyniku powołania przez sąd upadłościowy, w związku z tym także zakończenie pełnienia przez syndyka sprawowanej funkcji następuje na podstawie postanowienia sądu upadłościowego. Zakończenie pełnienia przez syndyka powierzonych mu obowiązków w zakresie zarządu majątkiem upadłego dłużnika może wynikać z odwołania syndyka od pełnionej funkcji, zmiany syndyka, czy też wygaśnięcia tej funkcji.

Sąd powinien przeprowadzić postępowanie w przedmiocie oceny przyczyn związanych z brakiem możliwości sprawowania zarządu przez syndyka. Do przyczyn skutkujących utratą możliwości pełnienia funkcji syndyka zaliczyć możemy przyczyny natury faktycznej, jak też prawnej. Przykładową przyczyną natury faktycznej uniemożliwiającą syndykowi pełnienie funkcji jest zły stan zdrowia lub śmierć osoby pełniącej dotychczas funkcję syndyka. Natomiast przeszkodą natury prawnej jest utrata przez syndyka uprawnień do wykonywania czynności doradcy restrukturyzacyjnego. Do zawinionych przyczyn skutkujących odwołaniem syndyka z pełnionej funkcji zaliczyć można nienależyte pełnienie przez syndyka powierzonych mu obowiązków w ramach postępowania upadłościowego wynikających z przepisów ustawy, poleceń sędziego-komisarza, wbrew stanowisku rady wierzycieli, jak też działanie niezgodnie z przepisami prawa, czy uchwałami podejmowanymi przez radę wierzycieli.

Jedną z przyczyn skutkujących zawieszeniem w wykonywaniu funkcji syndyka jest zawieszenie licencji doradcy restrukturyzacyjnego, gdyż jednym z niezbędnych warunków pełnienia funkcji syndyka jest posiadanie takiej licencji (por. art. 157 ust. 1 p.u.). Stosownie do art. 20 ustawy o licencji doradcy restrukturyzacyjnego Minister Sprawiedliwości obligatoryjnie zawiesza osobie posiadającej licencję doradcy restrukturyzacyjnego prawa wynikające z licencji, jeżeli:

1) wobec niej jest prowadzone postępowanie o częściowe lub całkowite ubezwłasnowolnienie i ustanowiono dla niej doradcę tymczasowego;

2) przeciwko niej jest prowadzone postępowanie o umyślne przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego, z wyjątkiem spraw, w których oskarżycielem jest podmiot, o którym mowa w art. 55 § 1 k.p.k., lub umyślne przestępstwo skarbowe.