Krajnik Szymon, Złożenie wniosku o rozpoznanie sprawy w postępowaniu przyspieszonym

Złożenie wniosku o rozpoznanie sprawy w postępowaniu przyspieszonym

Postępowanie przyspieszone jest trybem zredukowanym zredukowanym pierwszego stopnia, tj. stosuje się do niego przepisy o postępowaniu zwyczajnym, jeżeli unormowania Rozdz. 54a k.p.k. nie stanowią inaczej. Jest ono trybem fakultatywnym.

W postępowaniu przyspieszonym mogą być rozpoznawane sprawy, w których prowadzi się dochodzenie, jeżeli sprawca został ujęty na gorącym uczynku popełnienia przestępstwa lub bezpośrednio potem, zatrzymany oraz w ciągu 48 godzin doprowadzony przez Policję i przekazany do dyspozycji sądu wraz z wnioskiem o rozpoznanie sprawy w postępowaniu przyspieszonym. W trybie tym mogą ponadto być rozpoznawane sprawy o przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego, jeżeli miały one charakter chuligański (art. 517b § 2 k.p.k.).

Tryb przyspieszony w założeniu ustawodawcy został unormowany w ten sposób, aby zredukować formalizm procesowy i  przyspieszyć przebieg postępowania, przy zapewnieniu przestrzegania naczelnych zasad procesu, w tym zwłaszcza zagwarantowanie prawa oskarżonego do obrony, czemu służyć mają m.in. dyżury adwokatów i radców prawnych w siedzibach sądów rejonowych (zob. art. 517j k.p.k. oraz rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 czerwca 2015 r. w sprawie sposobu zapewnienia oskarżonemu korzystania z pomocy obrońcy w postępowaniu przyspieszonym).

Ujęcia mogą dokonać organy bezpieczeństwa i porządku publicznego, ale również osoba fizyczna na podstawie instytucji tzw. ujęcia obywatelskiego; zob. art. 243 § 1 k.p.k., która w takim przypadku powinna przekazać sprawcę Policji.

Zatrzymanie związane z trybem przyspieszonym nie wymaga zaistnienia dodatkowych okoliczności, przewidzianych w art. 244 in princ. k.p.k., poza ujęciem sprawcy na gorącym uczynku przestępstwa albo bezpośrednio potem.

Szczególne istotne, z punktu widzenia biegu terminu do dokonania czynności dochodzenia, jest sporządzenie protokołu, w którym wpisuje się datę i godzinę zatrzymania, od której liczy się 48-godzinny termin, o którym mowa w art. 517b § 1 k.p.k.