Wiśniewski Paweł, Zawieszenie lub ograniczenie przez sąd postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie tytułu wykonawczego, o którym mowa w art. 115314 pkt 1 k.p.c.

Zawieszenie lub ograniczenie przez sąd postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie tytułu wykonawczego, o którym mowa w art. 1153¹⁴ pkt 1 k.p.c.

Niniejsze postępowanie dotyczy spraw egzekucyjnych prowadzonych na podstawie orzeczenia sądu państwa członkowskiego Unii Europejskiej albo ugody lub dokumentu urzędowego sporządzonego w państwie członkowskim Unii Europejskiej, objętych zakresem zastosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz. Urz. UE L 351 z 20.12.2012, s. 1 ze zm.) (art. 1153¹⁴ pkt 1 k.p.c.).

Chodzi o orzeczenia sądowe, ugody lub dokumenty urzędowe wydane w sprawach cywilnych i handlowych, z wyłączeniem spraw wymienionych enumeratywnie w art. 1 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz. Urz. UE L 351 z 20.12.2012, s. 1 ze zm.) oraz spraw podatkowych, celnych, administracyjnych i dotyczących odpowiedzialności za działania lub zaniechania w wykonywaniu władzy publicznej (art. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz. Urz. UE L 351 z 20.12.2012, s. 1 ze zm.)).

Pojęcia orzeczenia, ugody sądowej oraz dokumentu urzędowego zdefiniowano w art. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz. Urz. UE L 351 z 20.12.2012, s. 1 ze zm.).

Wymienione orzeczenia sądowe, ugody oraz dokumenty urzędowe stanowią tytuły wykonawcze w Rzeczypospolitej Polskiej bez potrzeby nadawania im klauzuli wykonalności (art. 39, 58 ust. 1 oraz 59 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz. Urz. UE L 351 z 20.12.2012, s. 1 ze zm.) oraz art. 1153¹⁴ pkt 1 k.p.c.).

Sądem właściwym do rozpoznania wniosku dłużnika jest sąd egzekucyjny właściwy na ogólnych zasadach dla danego sposobu egzekucji również wtedy, gdy wierzyciel dokonał wyboru komornika na podstawie art. 10 ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych (Dz.U. z 2018 r., poz. 771) (tak na gruncie obowiązującego do dnia 9 stycznia 2015 r. art. 820¹ k.p.c. H. Pietrzykowski, Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego pod red. T. Erecińskiego, Postępowanie egzekucyjne, Warszawa 2012, s. 231; H. Ciepła, Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego pod redakcją H. Doleckiego i T. Wiśniewskiego, t. IV, Warszawa 2011, s. 269).

Jeżeli dłużnik błędnie skierował wniosek do komornika sądowego, ten na podstawie art. 800 k.p.c. powinien przekazać wniosek sądowi.

Wniosek nie podlega opłacie, albowiem żaden przepis nie przewiduje jej pobrania (art. 3 ust. 1 u.k.s.c.).