Tomczyk Aleksandra, Zawieranie umów na czas określony - przypadki, w których nie stosuje się ograniczeń w zawieraniu umów na czas określony

Zawieranie umów na czas określony - przypadki, w których nie stosuje się ograniczeń w zawieraniu umów na czas określony

Przepisy prawa pracy regulujące kwestie zawierania umów na czas określony określają limity dotyczące zarówno liczby dopuszczalnych umów na czas określony, jak również łącznego maksymalnego czasu ich trwania. Jednocześnie przepisy określają sytuacje szczególne, których wystąpienie pozwoli pracodawcy na odstąpienie od stosowania limitów umów na czas określony - zarówno co do ich liczby, jak i czasu trwania.

Pracodawca podejmuje decyzję o zatrudnieniu pracownika na podstawie umowy na czas określony. Pracownik akceptuje zatrudnienie na podstawie umowy na czas określony.

Limitu 33 miesięcy i maksymalnie 3 umów na czas określony nie stosuje się do umów o pracę zawartych na czas określony:

– w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy,

– w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym.

Uwaga!

Zastosowanie tego wyjątku będzie możliwe, jeżeli praca wykonywana przez pracownika na podstawie umowy terminowej rzeczywiście będzie związana z sezonowością, czym jest np. uzależnienie produkcji od pór roku,

– w celu wykonywania pracy przez okres kadencji,

– w przypadku gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie.

Uwaga!

Przez obiektywne powody należy rozumieć w szczególności precyzyjne i konkretne okoliczności charakteryzujące określoną działalność, a mogące wynikać zwłaszcza ze szczególnego charakteru zadań, dla wykonania których umowę zawarto (wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE (TSUE) z dnia 4 lipca 2006 r.).