Skubiszak-Kalinowska Irena, Zawarcie umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym

Zawarcie umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym

Procedura postępowania o zawarcie umowy o PPP zwieńczona jest podpisaniem umowy z partnerem prywatnym, którego oferta została uznana za najkorzystniejszą. Podmiot publiczny po dokonaniu wyboru oferty wzywa wybranego partnera prywatnego do zawarcia umowy. Partner prywatny winien dodatkowo wnieść zabezpieczenie należytego wykonania umowy oraz przedstawić - jeśli zostały przewidziane w SIWZ - inne dokumenty. W przypadku, gdy partner prywatny odmawia zawarcia umowy lub jeżeli nie wnosi wymaganego zabezpieczenia należytego wykonania umowy, zawarcie umowy z tym partnerem prywatnym nie dochodzi do skutku, co często niesie za sobą konieczność zatrzymania przez podmiot publiczny wadium (zgodnie z art. 46 ust. 5 p.z.p.), o ile wymagane było jego wniesienie przed upływem terminu składania ofert.

Celem postępowania o udzielenie zamówienia publicznego jest zawarcie umowy z partnerem prywatnym, który złożył najkorzystniejszą ofertę.

Zarówno podmiot publiczny, jak i partner prywatny wyłoniony w wyniku przeprowadzonego postępowania, zobowiązani są do zawarcia umowy, która finalizuje postępowanie. W przypadku uchylania się podmiotu publicznego od spełnienie ciążącego na nim ustawowego obowiązku, partnerowi prywatnemu przysługują środki przewidziane przepisami dotyczącymi roszczenia o zawarcie umowy (art. 64, art. 70² i art. 70³ k.c.), a ponadto stronie przysługuje możliwość żądania od podmiotu publicznego zapłaty w wysokości podwójnego wadium (w przypadku gdy było ono wymagane na etapie postępowania) albo naprawienia szkody na podstawie art. 70⁴ § 2 k.c. (Wyrok SO w Warszawie z dnia 9 grudnia 2008 r., XVI Gc 565/07). Roszczenia te są dochodzone na drodze cywilnoprawnej przed sądem powszechnym.

W piśmiennictwie panuje rozbieżność co do roszczeń jakie przysługują podmiotowi publicznemu w razie odmowy zawarcia umowy przez partnera prywatnego. A. Bazan twierdzi, że zarówno organizator przetargu, jak i jego uczestnik, którego oferta została przyjęta, mogą dochodzić zawarcia umowy na drodze powództwa cywilnego przed sądem powszechnym (Bazan A, Prawo zamówień publicznych. Komentarz, wyd. II, LEX 2015, uwagi do art. 94). Z kolei J. Pieróg przedstawia przeciwny pogląd, wskazując że „warto zaznaczyć, że takie roszczenie nie przysługuje zamawiającemu (odpowiednio: podmiotowi publicznemu – przyp. aut.), a przesądza o tym przepis art. 94 ust. 3, będący lex specialis w stosunku do przepisów k.c.”. Zdaniem tego Autora, podmiot publiczny może tylko na podstawie art. 94 ust. 3 p.z.p. wybrać ofertę najkorzystniejszą spośród pozostałych ofert, a nie występować z powództwem cywilnym (Pieróg J., Prawo zamówień publicznych. Komentarz, Legalis 2015, uwagi do art. 84.).

Ustawa p.z.p. reguluje w sposób odmienny okresy stand still, w trakcie których podmiot publiczny nie posiada uprawnienia do zawarcia umowy, w zależności od tego według jakich przepisów ze względu na wartość zamówienia, było prowadzone postępowanie.