Skibińska Małgorzata, Zasady wydawania formularzy E101 dla pracowników delegowanych

Zasady wydawania formularzy E101 dla pracowników delegowanych.

Osoby, które wykonują pracę w państwie Europejskiego Obszaru Gospodarczego co do zasady podlegają przepisom z zakresu zabezpieczenia społecznego obowiązującym w tym państwie (tzw. zasada lex loci laboris). Nie ma w tym przypadku znaczenia, gdzie ma siedzibę pracodawca zatrudniający tę osobę, gdzie taka osoba zamieszkuje (art. 13 ust. 1 rozporządzenia Rady 1408/71). W praktyce zdarzają się przypadki, gdy osoba zatrudniona w Polsce przez polskiego pracodawcę zostaje czasowo delegowana do wykonywania pracy w państwie Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Może ona, pomimo że wykonuje pracę w innym państwie członkowskim, nadal podlegać przepisom z zakresu zabezpieczenia społecznego w państwie, z którego została czasowo wysłana, czyli w Polsce.

Sytuacja pracowników została uregulowana w art. 14 ust. 1 lit. a rozporządzenia 1408/71, zgodnie z którym pracownik najemny zatrudniony na terytorium państwa członkowskiego przez przedsiębiorstwo, w którym jest zwykle zatrudniony i przez które został skierowany do wykonywania pracy na terytorium innego państwa członkowskiego, podlega nadal ustawodawstwu pierwszego państwa członkowskiego pod warunkiem, że przewidywany okres wykonywania tej pracy nie przekracza dwunastu miesięcy i że nie został on skierowany w miejsce innej osoby, której okres skierowania upłynął. Oznacza to, że w stosunku do delegowanego pracownika w dalszym ciągu mają zastosowanie przepisy ubezpieczeniowe kraju wysyłającego, chociaż wykonuje on pracę w innym państwie. Dokumentem potwierdzającym ten fakt jest formularz E 101.

Niezależnie jednak od tego, w którym państwie ma pracować osoba, delegowanie jest możliwe, jeżeli pracownik i jego pracodawca spełnią określone wymogi.