Kostrzewa Piotr, Zasady podlegania ubezpieczeniom społecznym - umowa zlecenia i ustalone prawo do emerytury lub renty
Zasady podlegania ubezpieczeniom społecznym - umowa zlecenia i ustalone prawo do emerytury lub renty
Zasady podlegania ubezpieczeniom społecznym - umowa zlecenia i ustalone prawo do emerytury lub renty
Zasady podlegania ubezpieczeniom społecznym - umowa zlecenia i ustalone prawo do emerytury lub renty
Procedury prawne pokazane w formie interaktywnych schematów, dzięki którym sprawdzisz, jak krok po kroku przebiega postępowanie w danej sprawie.
Dowiedz się więcej o LEX Navigator.
Zamów bezpłatną prezentację zdalną, podczas której przedstawimy Ci to narzędzie.
Krok: ustalenie zleceniobiorcy prawa do emerytury lub renty
Wykonywanie pracy na podstawie umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z przepisami k.c. stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, zasadniczo stanowi tytuł zarówno do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych (za wyjątkiem ubezpieczenia chorobowego, które dla zleceniobiorcy jest dobrowolnie), jak i obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego. Przyznanie zleceniobiorcy emerytury lub renty nie pozostaje bez wpływu na zasady, na których podlega on ww. ubezpieczeniom.
Ważne!
Rentą w rozumieniu u.s.u.s. nie jest renta przyznana na podstawie przepisów k.c., czy też renta socjalna. Za rentę uważa się rentę przysługującą z krajowego bądź zagranicznego systemu ubezpieczeń społecznych lub zaopatrzenia emerytalnego.
Krok: ocena, czy zleceniobiorca jednocześnie pozostaje w stosunku pracy i podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z tego tytułu jest co najmniej równa kwocie minimalnego wynagrodzenia za pracę?
Okolicznością, która rozstrzyga o tym, czy ubezpieczenia społeczne są dla zleceniobiorcy będącego emerytem lub rencistą obowiązkowe, czy też dobrowolne, jest to, czy równocześnie pozostaje on w stosunku pracy i z tego tytułu podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe jest co najmniej równa kwocie minimalnego wynagrodzenia za pracę (wyrok SN z 21.03.2019 r., II UK 548/17).