Bogusiak Marta, Zaopatrywanie pacjentów w znaki identyfikacyjne w szpitalu

Zaopatrywanie pacjentów w znaki identyfikacyjne w szpitalu

Procedura reguluje obowiązek zaopatrywania pacjentów szpitala w znaki identyfikacyjne, którego realizacja ma na celu zapewnienie identyfikacji pacjentów i ich bezpieczeństwa przy jednoczesnym poszanowaniu ochrony danych osobowych. Procedury nie stosuje się do pacjentów hospitalizowanych w szpitalu dla osób pozbawionych wolności, jak również pacjentów przyjmowanych do szpitala lub oddziału psychiatrycznego, albowiem nie podlegają oni z mocy art. 36 ust. 4 ustawy o działalności leczniczej obowiązkowi zaopatrzenia w znaki identyfikacyjne.

Od zaopatrzenia pacjenta w znak identyfikacyjny można odstąpić, gdy jest to uzasadnione stanem zdrowia pacjenta.

Poszczególne czynności związane z zaopatrywaniem pacjentów w znaki identyfikacyjne w praktyce są zwykle podejmowane przez te same osoby, które są odpowiedzialne za prowadzenie dokumentacji medycznej na oddziale, a więc np. przez pielęgniarkę - za wyjątkiem podejmowania decyzji o odstąpieniu od zaopatrywania pacjenta w znak z uwagi na stan jego zdrowia, która to czynność została zarezerwowana dla kierownika (art. 36 ust. 3a ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej; tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 217, z późn. zm.) - dalej u.dz.l.

W zależności od możliwości technicznych nadawania znaków identyfikacyjnych (dostęp do odpowiedniego oprogramowania do generowania kodów kreskowych lub kodów QR) zaopatrywanie w znaki może także należeć do obowiązków pracownika izby przyjęć lub działu statystki - samodzielnie bądź na wniosek personelu medycznego mającego bezpośredni kontakt z pacjentem na oddziale.

Odstąpienie od zaopatrzenia w znak może mieć miejsce, gdy pacjent potrzebuje natychmiastowego udzielenia świadczenia zdrowotnego ze względu na zagrożenie życia lub zdrowia. Chodzi o te wszystkie przypadki, w których zaopatrzenie pacjenta w znak identyfikacyjny spowodowałoby opóźnienie w udzieleniu świadczenia, skutkiem czego pacjent byłby dodatkowo narażony na utratę zdrowia lub życia (przykładowo pacjent ma obrażenia wielonarządowe doznane w wypadku i wymaga natychmiastowej operacji). Uprawnienie do odstąpienia od zaopatrzenia pacjenta w znak identyfikacyjny wypływa w takim wypadku bezpośrednio z przepisów prawa i nie wymaga dodatkowo odrębnej zgody czy decyzji kierownika.

Odstąpienie od zaopatrzenia w znak może mieć także miejsce, gdy wystąpi inny przypadek uzasadniony stanem zdrowia pacjenta.