Piaskowska Olga Maria, Zakończenie postępowania w sprawach ubezpieczeń społecznych wyrokiem

Zakończenie postępowania w sprawach ubezpieczeń społecznych wyrokiem

Zgodnie z tezą reprezentowaną w orzecznictwie, w postępowaniu cywilnym w sprawie z odwołania od decyzji organu rentowego jej treść wyznacza przedmiot i zakres rozpoznania oraz rozstrzygnięcia sądu (zob. uzasadnienie postanowienia SN z dnia 13 maja 1999 r., II UZ 52/99, OSNP 2000, nr 15, poz. 601, por. także: wyrok SN z dnia 23 kwietnia 2010 r., II UK 309/09, LEX nr 604210; wyrok SN z dnia 1 września 2010 r., III UK 15/10, LEX nr 667499; postanowienie SN z dnia 2 marca 2011 r., II UZ 1/11, LEX nr 844747; postanowienie SN z dnia 10 marca 2011 r., III UZ 1/11, LEX nr 846597).

W orzecznictwie zwraca się uwagę, że rozpoznając sprawę sąd ma za zadanie wszechstronnie zbadać okoliczności sprawy, a zatem nie tylko co do zarzutów podniesionych przez skarżącego, ale i wziętych pod rozwagę z urzędu (por. uzasadnienie wyroku SN z dnia 25 stycznia 2002 r., II UKN 788/00, OSNP 2003, nr 23, poz. 575; uzasadnienie wyroku SN z dnia 7 lutego 2002 r., II UKN 42/01, OSNP 2003, nr 22, poz. 551; wyrok SN z dnia 20 maja 2004 r., II UK 403/03, OSNP 2005, nr 3, poz. 44; wyrok SN z dnia 7 marca 2006 r., I UK 195/05, OSNP 2007, nr 3–4, poz. 55; wyrok SN z dnia 2 października 2008 r., I UK 88/08, OSNP 2010, nr 7–8, poz. 100).

Poszerzona kognicja sądu w zakresie badania, czy niewydanie decyzji przez organ rentowy miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa, stanowi bezpośrednią konsekwencję określenia zasad odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy publicznych za rażące naruszenie prawa ustawą z dnia 20 stycznia 2011 r. o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy publicznych za rażące naruszenie prawa (Dz. U. Nr 34, poz. 173). Jedną z przesłanek powstania odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy publicznych za rażące naruszenie prawa, występującą kumulatywnie obok wskazanych w art. 5 pkt 1 i 2 u.o.m.f.p., jest właśnie stwierdzenie rażącego naruszenia prawa.