Ambroziewicz Maciej, Wyznaczanie palarni w zakładzie pracy
Wyznaczanie palarni w zakładzie pracy
Wyznaczanie palarni w zakładzie pracy
Wyznaczanie palarni w zakładzie pracy
Począwszy od września 2011 r., za sprawą nowelizacji rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650, z późn. zm.), pracodawcy nie mają już obowiązku tworzyć pomieszczeń palarni. Nie oznacza to jednak, że nie mogą tego robić, bowiem takie uprawnienia nadaje im ustawa z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 298 z późn. zm.). Przepisy ustawy umożliwiają właścicielom i zarządcom budynków, utworzenie w nich wyodrębnionych konstrukcyjnie od innych pomieszczeń i ciągów komunikacyjnych pomieszczeń służących wyłącznie do palenia wyrobów tytoniowych (palarni). Muszą one jednak spełniać pewne wymagania techniczne, tak aby nie powodowały narażenia osób niepalących na dym tytoniowy.
Procedury prawne pokazane w formie interaktywnych schematów, dzięki którym sprawdzisz, jak krok po kroku przebiega postępowanie w danej sprawie.
Dowiedz się więcej o LEX Navigator.
Zamów bezpłatną prezentację zdalną , podczas której przedstawimy Ci to narzędzie.
Krok: stwierdzenie potrzeby utworzenia pomieszczenia palarni
Pomimo tego, że pracodawca nie ma już prawnego obowiązku tworzenia pomieszczenia palarni w zakładzie pracy, to np. na wniosek pracowników może - z nielicznymi wyjątkami - utworzyć takie pomieszczenie i udostępnić je pracownikom.
Krok: czy pracodawca prowadzi działalność leczniczą?
Za podmiot wykonujący działalność leczniczą uważa się:
1) przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1829 z późn. zm.) we wszelkich formach przewidzianych dla wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej,
2) samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej,
3) jednostki budżetowe, w tym państwowe jednostki budżetowe tworzone i nadzorowane przez Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Ministra Sprawiedliwości lub Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, posiadające w strukturze organizacyjnej ambulatorium, ambulatorium z izbą chorych lub lekarza podstawowej opieki zdrowotnej,
4) instytuty badawcze, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (tekst jedn.:Dz. U. z 2016 r. poz. 371, z późn. zm.),
5) fundacje i stowarzyszenia, których celem statutowym jest wykonywanie zadań w zakresie ochrony zdrowia i których statut dopuszcza prowadzenie działalności leczniczej,
6) posiadające osobowość prawną jednostki organizacyjne stowarzyszeń, o których mowa w pkt 5,
7) osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania,
8) jednostki wojskowe
- w zakresie, w jakim wykonują działalność leczniczą, a także:
9) lekarza lub pielęgniarkę wykonujących zawód w ramach działalności leczniczej jako praktykę zawodową.