Mędrala Małgorzata, Wytoczenie powództwa wzajemnego w sprawach z zakresu prawa pracy
Wytoczenie powództwa wzajemnego w sprawach z zakresu prawa pracy
Wytoczenie powództwa wzajemnego w sprawach z zakresu prawa pracy
Wytoczenie powództwa wzajemnego w sprawach z zakresu prawa pracy
Procedury prawne pokazane w formie interaktywnych schematów, dzięki którym sprawdzisz, jak krok po kroku przebiega postępowanie w danej sprawie.
Dowiedz się więcej o LEX Navigator.
Zamów bezpłatną prezentację zdalną , podczas której przedstawimy Ci to narzędzie.
Krok: wniesienie pozwu wzajemnego
1. Stosownie do treści art. 204 w zw. z art. 13 § 1 k.p.c. pozew wzajemny w postępowaniu odrębnym w sprawach z zakresu prawa pracy można wnieść w dwóch sytuacjach. Po pierwsze, jeżeli roszczenie wzajemne pozostaje w związku z roszczeniem powoda, przy czym związek ten może być zarówno faktyczny, jak i prawny. Po drugie, gdy roszczenie powoda nadaje się do potrącenia, a zatem wówczas, gdy dwie osoby są względem siebie jednocześnie wierzycielem i dłużnikiem, a przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone co do gatunku, przy czym obie są wymagalne i zaskarżalne.
W sprawach z zakresu prawa pracy w przypadku powództwa pracownika o zapłatę wynagrodzenia za pracę wniesienie pozwu wzajemnego przez pracodawcę będzie podlegało pewnym ograniczeniom, wynikającym z kodeksu pracy. O możliwości i dopuszczalności potrącenia rozstrzygają bowiem przepisy prawa materialnego (art. 498 i n. k.c.). Przepisy art. 87–91 k.p. w sposób wyczerpujący wyliczają zaś, jakie świadczenia mogą być potrącane z wynagrodzenia za pracę i do jakiej wysokości.
2. Pozew wnosi się do sądu pozwu głównego, który to sąd zajmuje się jego rozpoznaniem.
3. Dla wytoczenia powództwa wzajemnego w kodeksie przewidziano termin zawity. Powództwo wzajemne można wytoczyć bądź w odpowiedzi na pozew, bądź oddzielnie, nie później jednak niż przy rozpoczęciu pierwszego posiedzenia, o którym zawiadomiono albo na które wezwano pozwanego, albo w sprzeciwie od wyroku zaocznego.
Krok: badanie formalne pozwu wzajemnego
1. Pozew wzajemny musi spełniać wymagania przewidziane dla każdego pisma procesowego (zob. art. 126 k.p.c.).
2. Pozew wzajemny jako pierwsze pismo w sprawie, powinien ponadto zawierać oznaczenie przedmiotu sporu oraz:
1) oznaczenie miejsca zamieszkania lub siedziby i adresy stron albo, w przypadku gdy strona jest przedsiębiorcą wpisanym do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej - adres do korespondencji wpisany do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej;
11) oznaczenie miejsca zamieszkania lub siedziby i adresy przedstawicieli ustawowych i pełnomocników stron;
2) numer Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL) lub numer identyfikacji podatkowej (NIP) powoda będącego osobą fizyczną, jeżeli jest on obowiązany do jego posiadania lub posiada go nie mając takiego obowiązku lub
3) numer w Krajowym Rejestrze Sądowym, a w przypadku jego braku - numer w innym właściwym rejestrze, ewidencji lub NIP powoda niebędącego osobą fizyczną, który nie ma obowiązku wpisu we właściwym rejestrze lub ewidencji, jeżeli jest on obowiązany do jego posiadania.
3. Jeżeli pozew wzajemny dotknięty jest brakami formalnymi, wówczas przewodniczący wzywa stronę do ich usunięcia, wyznaczając termin i określając skutek jego niedochowania.
4. W postępowaniu uproszczonym pozew wzajemny powinien zostać wniesiony na urzędowym formularzu.
5. Pozew wzajemny wniesiony przez pracownika nie podlega opłacie sądowej (art. 3 ust. 2 w zw. z art. 35 u.k.s.c.) w przypadku wartości przedmiotu sporu do 50.000 złotych.