Przybysz Piotr, Występowanie do państwa członkowskiego lub państwa trzeciego z wnioskiem o podjęcie środków zabezpieczających należności pieniężne, o których mowa w art. 2 pkt 7 ustawy o wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń

Występowanie do państwa członkowskiego lub państwa trzeciego z wnioskiem o podjęcie środków zabezpieczających należności pieniężne, o których mowa w art. 2 pkt 7 ustawy o wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń

Pomoc udzielana przez państwo członkowskie lub państwo trzecie może polegać na podjęciu środków zabezpieczających należności pieniężne wskazane w art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 11 października 2013 r. o wzajemnej pomocy przy dochodzeniu podatków, należności celnych i innych należności pieniężnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1289), tj. należności pieniężne przekazane do egzekucji administracyjnej na podstawie ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Do wniosku do innego państwa członkowskiego lub państwa trzeciego o podjęcie środków zabezpieczających należności pieniężne wskazane w art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 11 października 2013 r. o wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń (Dz. U. z 2013 r. poz. 1289) stosuje się odpowiednio przepisy art. 96–98 dotyczące wniosku o odzyskanie tego rodzaju należności pieniężnych (art. 99 ustawy z dnia 11 października 2013 r. o wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń (Dz. U. z 2013 r. poz. 1289).

W drugiej kolejności z mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 11 października 2013 r. o wzajemnej pomocy… stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zabezpieczenia należności pieniężnych, o których mowa w art. 2 pkt 1-6 ustawy z dnia 11 października 2013 r. o wzajemnej pomocy… (zob. Występowanie do państwa członkowskiego z wnioskiem o podjęcie środków zabezpieczających należności pieniężne, o których mowa w art. 2 pkt 1–6 ustawy o wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń).

Przepisy obowiązujące w Rzeczypospolitej Polskiej mogą normować wyłącznie sposób postępowania polskich organów administracji publicznej, dlatego zawarta w ustawie regulacja dotycząca rozważanej problematyki nie może określać czynności organów innego państwa.

Procedura wystąpienia do państwa członkowskiego lub państwa trzeciego o podjęcie środków zabezpieczających należności pieniężne jest inicjowana na wniosek organu egzekucyjnego skierowany do centralnego biura łącznikowego (art. 14 ustawy z dnia 11 października 2013 r. o wzajemnej pomocy przy dochodzeniu podatków, należności celnych i innych należności pieniężnych - Dz. U. z 2013 r. poz. 1289).

Procedura ta może być stosowana w odniesieniu do należności pieniężnych, o których mowa w art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 11 października 2013 r. o wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń, to jest należności pieniężnych przekazanych do egzekucji administracyjnej na podstawie ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jest ona wykorzystywana w sytuacjach tego samego rodzaju, jak w przypadku zabezpieczenia należności pieniężnych, o których mowa w art. 2 pkt 1-6 ustawy z dnia 11 października 2013 r. o wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń (zob. Występowanie do państwa członkowskiego z wnioskiem o podjęcie środków zabezpieczających należności pieniężne, o których mowa w art. 2 pkt 1–6 ustawy o wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń).

Zabezpieczenie może być ustanowione wobec określonego podmiotu. Podmiotem jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, której dotyczy wzajemna pomoc (art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 11 października 2013 r. o wzajemnej pomocy przy dochodzeniu podatków, należności celnych i innych należności pieniężnych - Dz. U. z 2013 r. poz. 1289).

Organ egzekucyjny przed wystawieniem wniosku o podjęcie środków zabezpieczających należności pieniężne powinien sprawdzić, czy w konkretnym przypadku istnieje obowiązek udzielenia pomocy.