Przybysz Piotr, Występowanie do państwa członkowskiego lub do państwa trzeciego z wnioskiem o powiadomienie w zakresie należności pieniężnych, o których mowa w art. 2 pkt 7 ustawy o wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń

Występowanie do państwa członkowskiego lub do państwa trzeciego z wnioskiem o powiadomienie w zakresie należności pieniężnych, o których mowa w art. 2 pkt 7 ustawy o wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń

Pomoc udzielana przez państwo członkowskie lub państwo trzecie może polegać na powiadomieniu podmiotu, któremu na podstawie odrębnych przepisów doręcza się decyzję, postanowienie, orzeczenie lub inny dokument wydany w Rzeczypospolitej Polskiej, dotyczące należności pieniężnych. Procedura jest stosowana w zakresie należności pieniężnych wskazanych w art. 2 pkt 7 ustawy o wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń (Dz. U. z 2013 r. poz. 1289), to jest należności pieniężnych przekazanych do egzekucji administracyjnej na podstawie ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepisy obowiązujące w Rzeczypospolitej Polskiej mogą normować wyłącznie sposób postępowania polskich organów administracji publicznej, dlatego zawarta w ustawie regulacja dotycząca rozważanej problematyki nie może określać czynności organów innego państwa. Należy jednak mieć na uwadze, że dyrektywa Rady 2010/24/UE z dnia 16 marca 2010 r. w sprawie wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń (Dz.U.UE.L.2010.84.1) jest stosowana odpowiednio w ramach przedstawianej procedury, o ile umowa międzynarodowa nie stanowi inaczej.

Powiadomienie dokonane przez państwo członkowskie lub państwo trzecie, zgodnie z przepisami regulującymi powiadomienia obowiązującymi w tym państwie, wywołuje takie same skutki, jak doręczenie takiego dokumentu zgodnie z przepisami obowiązującymi w Rzeczypospolitej Polskiej (art. 93 ustawy z dnia 11 października 2013 r. o wzajemnej pomocy przy dochodzeniu podatków, należności celnych i innych należności pieniężnych - Dz. U. z 2013 r. poz. 1289).

Wierzyciel lub organ uznaje za potrzebne powiadomienie podmiotu, któremu na podstawie odrębnych przepisów doręcza się decyzję, postanowienie, orzeczenie lub inny dokument wydany w Rzeczypospolitej Polskiej, dotyczące należności pieniężnych. Procedura jest stosowana w zakresie należności pieniężnych wskazanych w art. 2 pkt 7 ustawy o wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń (Dz. U. z 2013 r. poz. 1289), to jest należności pieniężnych przekazanych do egzekucji administracyjnej na podstawie ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Dokumenty powinny być doręczane w sposób zgodny z odrębnymi przepisami regulującymi doręczenie danego rodzaju dokumentu. Zgodnie z art. 9 ust. 2 dyrektywy Rady 2010/24/UE z dnia 16 marca 2010 r. w sprawie wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń (Dz.U.UE.L.2010.84.1) właściwe organy Rzeczypospolitej Polskiej mogą powiadomić daną osobę na terytorium innego państwa członkowskiego o wszelkich dokumentach bezpośrednio listem poleconym lub drogą elektroniczną.

Przesłanką wystąpienia z wnioskiem o powiadomienie jest stwierdzenie, że nie można dokonać doręczenia zgodnie z odrębnymi przepisami regulującymi doręczenie danego rodzaju dokumentu albo że takie doręczenie spowodowałoby nieproporcjonalne trudności (art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 11 października 2013 r. o wzajemnej pomocy przy dochodzeniu podatków, należności celnych i innych należności pieniężnych - Dz. U. z 2013 r. poz. 1289).