Niewiadomski Zygmunt, Wygaśnięcie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach planowanego przedsięwzięcia

Wygaśnięcie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach planowanego przedsięwzięcia

Ustawodawca określa czasowe granice dopuszczalności ingerencji w środowisko na warunkach sprecyzowanych w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji planowanego przedsięwzięcia. Ratio legis takiego uregulowania należy poszukiwać w zmienności środowiskowych uwarunkowań w ogólności (B. Rakoczy, Ustawa o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko. Komentarz, Warszawa 2010, s. 204). Ważność (obowiązywanie) decyzji środowiskowej ustawodawca łączy z wymogiem złożenia w ustalonym terminie wniosku o wydanie decyzji inwestycyjnych wymienionych w art. 72 ust. 1 u.o.i.ś., ewentualnie zgłoszenia, o którym mowa w art. 72 ust. 1a u.o.i.ś. w terminie 6 lat liczonym od dnia, w którym decyzja środowiskowa stała się ostateczna. Przepisy ustawy przewidują możliwość wydłużenia 6-letniego terminu po spełnieniu przesłanek określonych w treści przepisu art. 72 ust. 4 u.o.i.ś.

Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 16 § 1 k.p.a. decyzją ostateczną jest decyzja administracyjna, od której nie przysługuje odwołanie w administracyjnym toku instancyjnym lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Niedopuszczalne jest utożsamianie ostatecznej decyzji środowiskowej z decyzją środowiskową, której nadano rygor natychmiastowej wykonalności. Dał temu wyraz sąd administracyjny w uzasadnieniu wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 19 lutego 2014 r., II SA/Wr 851/13: „Jeżeli zatem inwestor winien dysponować decyzją ostateczną o środowiskowych uwarunkowaniach już w momencie złożenia wniosku o pozwolenie na budowę, to tym bardziej w dacie wydawania decyzji o pozwoleniu na budowę, decyzja środowiskowa musi mieć przymiot ostateczności. Sąd podziela natomiast stanowisko, że niedopuszczalne jest rozstrzygnięcie sprawy o zatwierdzenie projektu budowlanego i udzielenie pozwolenia na budowę na podstawie nieostatecznej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji przedsięwzięcia, zaopatrzonej jedynie rygorem natychmiastowej wykonalności”.

Zasady dotyczące obliczania terminów regulują przepisy kodeksu postępowania administracyjnego. Zgodnie z treścią art. 57 § 3a k.p.a. terminy określone w latach kończą się z upływem tego dnia w ostatnim roku, który odpowiada początkowemu dniowi terminu, a gdyby takiego dnia w ostatnim roku nie było - w dniu poprzedzającym bezpośrednio ten dzień.

W świetle powyższego termin 6-letni upłynie w dniu o takiej samej nazwie jak początkowy dzień terminu po doliczeniu sześciu kolejnych lat.