Piaskowska Olga Maria, Wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym w zbiegu z postępowaniem w sprawach gospodarczych

Wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym w zbiegu z postępowaniem w sprawach gospodarczych

W sprawach podlegających rozpoznaniu w postępowaniu gospodarczym, sprawa może zostać także skierowana na posiedzenie niejawne celem wydania nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym. W praktyce sytuacja taka ma często miejsce wówczas, gdy powód wnosił o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym, a przewodniczący stwierdził brak podstaw do rozpoznania sprawy w tym postępowaniu (por. O.M. Piaskowska, K. Sadowski, D. Kotłowski, Skierowanie sprawy z postępowania nakazowego do postępowania upominawczego, PPH 2010, nr 2).

Pozew podlega opłacie w wysokości ustalanej według zasad obowiązujących dla danego postępowania, tj. zwykłego (art. 13 ust. 1 u.k.s.c.) lub uproszczonego (art. 28 u.k.s.c.).

Pozew w postępowaniu upominawczym musi spełniać ogólne wymagania pisma procesowego z art. 126 k.p.c. oraz ogólne wymagania pozwu z art. 187 k.p.c. Jeżeli jest złożony w sprawie podlegającej rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym (art. 505² k.p.c.), powinien być sporządzony na urzędowym formularzu.

Przepisy jako szczególnego wymogu nie wskazują zawarcia wniosków o rozpoznanie sprawy w postępowaniu upominawczym (w przeciwieństwie do postępowania nakazowego), choć w praktyce często takie wnioski w pozwie są zawierane. Nie jest to błędem, lecz jednocześnie nie ma także wpływu na skierowanie sprawy do rozpoznania w tym postępowaniu.

W postępowaniu w sprawach gospodarczych powód ma obowiązek podania w pozwie wszystkich twierdzeń oraz dowodów na ich poparcie pod rygorem utraty prawa powoływania ich w toku postępowania.

Podnoszenie dalszych twierdzeń i zgłaszanie wniosków jest możliwe jedynie wówczas, gdy powód wykaże, że ich powołanie w pozwie nie było możliwe albo że potrzeba powołania wynikła później. W takiej sytuacji dalsze twierdzenia i dowody na ich poparcie powinny być powołane w terminie dwutygodniowym od dnia, w którym powołanie ich stało się możliwe lub wynikła potrzeba ich powołania.