Barczak Anna, Wydanie decyzji w sprawie przeniesienia praw i obowiązków zarządzającego składowiskiem odpadów

Wydanie decyzji w sprawie przeniesienia praw i obowiązków zarządzającego składowiskiem odpadów

Przedmiotem procedury jest wydanie decyzji w sprawie przeniesienia praw i obowiązków zarządzającego składowiskiem odpadów. W procedurze przejmowania składowiska uczestniczą podmiot zainteresowany przejęciem składowiska odpadów oraz organ administracji publicznej wyrażający zgodę lub odmawiający zgody na przeniesienie praw i obowiązków dotychczasowego zarządzającego składowiskiem odpadów. Co do zasady, tym organem jest marszałek województwa, a na terenach zamkniętych regionalny dyrektor ochrony środowiska (RDOŚ).

Podmiot zainteresowany przejęciem składowiska odpadów składa wniosek o przeniesienie praw i obowiązków zarządzającego składowiskiem odpadów. Złożenie wniosku przez zainteresowanego rozpoczyna procedurę.

Elementy wniosku wynikają z art. 151 ust. 7 u.o. w zw. z art. 151 ust. 2. i art. 129 ust. 2 pkt 3 u.o.

Termin „podmiot zainteresowany przejęciem składowiska odpadów” nie został zdefiniowany w u.o. Natomiast ustawodawca zdefiniował termin „składowisko odpadów” w art. 3 ust. 1 pkt 25 u.o.

Z art. 151 ust. 1 u.o. wynika, że zmiana zarządzającego składowiskiem przyjmuje dwie postaci: publicznoprawną (art. 151 ust. 1 pkt 1 u.o.) oraz cywilnoprawną (art. 151 ust. 1 pkt 2 u.o.).

W orzecznictwie sądowo-administracyjnym wskazano, że w prawie administracyjnym powszechnie jest uznawana zasada nieprzenoszalności (sukcesji) uprawnień wynikających z zezwoleń objętych decyzjami administracyjnymi. Co do zasady, przyjmuje się nawet, że brak regulacji przewidującej taką możliwość jest równoznaczny z jej zakazem. Uzasadnienie powyższego stanowiska znajduje swoje oparcie w fakcie, że zezwolenie, koncesja czy licencja jest decyzją administracyjną stanowiącą akt publicznoprawny, którego przedmiotem jest udzielenie uprawnień publicznoprawnych, regulowanych przepisami prawa publicznego, ukierunkowanymi na ochronę interesu publicznego. Ochrona interesu publicznego tkwi więc u podstaw zasady nieprzenoszalności uprawnień wynikających z tych aktów. Zezwolenie jako władczy akt administracyjny, umożliwiający prowadzenie określonej działalności gospodarczej, jest ściśle związane z podmiotem, na rzecz którego zostało wydane i stanowi szczególny rodzaj uprawnienia, który nie może zostać przyznany wszystkim podmiotom, uczestnikom obrotu gospodarczego (wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2011 r., II OSK 654/10, LEX nr 992618).

Jeżeli ustawodawca natomiast dopuszcza sukcesję, to wprowadza w tym celu odpowiednie uregulowanie. Na gruncie u.o. takie uregulowanie zawiera art. 151 ust. 1 (zob. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 13 lutego 2014 r., II SA/Ke 1074/13, LEX nr 1500343).

Zdaniem sądu nie może być mowy o „automatycznym” przejściu praw i obowiązków wynikających z instrukcji eksploatacji składowiska na podmiot zainteresowany przejęciem składowiska odpadów. Zdaniem sądu art. 151 u.o. jest przepisem szczególnym, o którym mowa w art. 552 k.c. (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 stycznia 2016 r., II OSK 1281/14, LEX nr 2034033; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 30 stycznia 2014 r., II SA/Ke 1075/13, LEX nr 1498064).

Właściwy organ przyjmuje wniosek o przeniesienie praw i obowiązków zarządzającego składowiskiem odpadów. Co do zasady, tym organem jest marszałek województwa, a na terenach zamkniętych RDOŚ. Definicja terenów zamkniętych wynika z art. 3 pkt 40 p.o.ś. Jej uzupełnieniem jest definicja wynikająca z § 3 r.t.z.o.p.

Właściwość miejscową organu określa się według miejsca lokalizacji składowiska odpadów.