Wiśniewski Jarosław T., Wszczęcie postępowania w elektronicznym postępowaniu upominawczym

Wszczęcie postępowania w elektronicznym postępowaniu upominawczym

Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 15 grudnia 2009 r. w sprawie ustalenia sądu rejonowego, któremu przekazuje się rozpoznanie spraw w elektronicznym postępowaniu upominawczym należących do właściwości innych sądów rejonowych, sądem właściwym do rozpoznawania spraw w elektronicznym postępowaniu upominawczym jest Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie.

Elektroniczne postępowanie upominawcze służy dochodzeniu roszczeń pieniężnych, niezależnie od wartości przedmiotu sporu (art. 17 pkt 4 k.p.c.).

Wszystkie opisane w postępowaniu czynności sądu i przewodniczącego może wykonywać także referendarz sądowy (art. 480⁴ w zw. z art. 505²⁸ k.p.c.). W praktyce to właśnie referendarze sądowi podejmują obecnie czynności w sprawach prowadzonych w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

Jedną z charakterystycznych cech elektronicznego postępowania upominawczego jest, że wszelkie czynności podejmowane przez sąd, referendarza i przewodniczącego utrwalane są wyłącznie w systemie teleinformatycznym (art. 505³⁰ § 2 k.p.c.).

Złożenie pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym wymaga założenia konta w systemie teleinformatycznym przeznaczonym do prowadzenia tego postępowania i posłużenia się jednym z trzech rodzajów podpisu elektronicznego: kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym (art. 126 § 5 k.p.c.).

Wniesienie pozwu dokonuje się kolejno przez: uwierzytelnienie użytkownika; wprowadzenie treści pisma, dołączenie załączników (o ile są one wnoszone), opatrzenie pisma podpisem elektronicznym oraz uiszczenie opłaty sądowej za pomocą udostępnianego przez system teleinformatyczny mechanizmu zapewniającego identyfikację wnoszącego opłatę sądową (art. 126 § 5 i 6 k.p.c. oraz § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 20 października 2015 r. w sprawie sposobu wnoszenia pism procesowych za pośrednictwem systemu teleinformatycznego obsługującego postępowanie sądowe (Dz.U. z 2015 r., poz. 1783). W wypadku tzw. użytkowników masowych, wymienione czynności poprzedza utworzenie pisma lub pism z wykorzystaniem własnego oprogramowania przeznaczonego do komunikacji z systemem teleinformatycznym obsługującym elektroniczne postępowanie upominawcze (§ 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 20 października 2015 r. w sprawie sposobu wnoszenia pism procesowych za pośrednictwem systemu teleinformatycznego obsługującego postępowanie sądowe (Dz.U. z 2015 r., poz. 1783).

Szczegółowy tryb zakładania konta w systemie teleinformatycznym oraz sposób posługiwania się podpisem elektronicznym w elektronicznym postępowaniu upominawczym określają przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 grudnia 2009 r. w sprawie trybu zakładania konta oraz sposobu posługiwania się podpisem elektronicznym w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

Skorzystanie z możliwości dochodzenia roszczeń na podstawie przepisów elektronicznego postępowania upominawczego uzależnione jest wyłącznie od decyzji powoda, a jego wola przejawia się złożeniu pozwu w opisany powyżej sposób.

Szczególne wymagania formalne pozwu składanego w elektronicznym postępowaniu upominawczym określone zostały w art. 505³² § 1 i 2 k.p.c. W szczególności zwrócić należy uwagę, że - inaczej niż w postępowaniu zwykłym oraz innych postępowaniach odrębnych - na powoda został nałożony obowiązek wskazania numeru identyfikującego stronę pozwaną (tj. PESEL, NIP, bądź ujawnionego w Krajowym Rejestrze Sądowym czy innym właściwym rejestrze).

Zgodnie z art. 89 § 1 k.p.c., wnoszący pozew pełnomocnik zwolniony jest od obowiązku przedłożenia pełnomocnictwa. Wystarczy, że tylko powoła się na pełnomocnictwo, podając jego datę, zakres oraz okoliczności wymienione w art. 87 k.p.c., a więc wskazujące, że należy do kręgu osób uprawnionych do występowania jako pełnomocnik w postępowaniu cywilnym.

Pozew podlega opłacie wynoszącej 1/4 części opłaty stosunkowej obliczonej od wartości przedmiotu sporu (art. 13 ust. 1 oraz art. 19 ust. 2 pkt 2 u.k.s.c.).