Wiśniewski Jarosław T., Wszczęcie postępowania egzekucyjnego na wniosek wierzyciela

Wszczęcie postępowania egzekucyjnego na wniosek wierzyciela

Wniosek może być złożony na piśmie (w tym na urzędowym formularzu (art. 796 § 1 zd. drugie k.p.c.)), za pośrednictwem systemu teleinformatycznego lub ustnie do protokołu (art. 760 § 1 k.p.c.). Protokół powinien odpowiadać wymaganiom określonym w art. 809 k.p.c. Patrz również Potwierdzenie czynności protokołem

Jeżeli wierzyciel działał przez pełnomocnika procesowego w postępowaniu rozpoznawczym, pełnomocnik ten może reprezentować wierzyciela w postępowaniu egzekucyjnym bez potrzeby uzyskania kolejnego pełnomocnictwa, gdy umocowanie miało charakter ogólny, czyli nie zostało ograniczone do zastępowania strony tylko w postępowaniu przed sądem (art. 91 pkt 2 k.p.c.).

Jeżeli z treści tytułu wykonawczego wynika, że termin przedawnienia dochodzonego roszczenia upłynął, do wniosku należy dołączyć również dokument, z którego wynika, że doszło do przerwania biegu przedawnienia (art. 797 § 1¹ k.p.c.).

Jeżeli wniosek składa osoba, na którą po powstaniu tytułu wykonawczego przeszło uprawnienie stwierdzone tytułem, powinna dołączyć dokument urzędowy lub prywatny z podpisem urzędowo poświadczonym wykazujący fakt przejścia uprawnienia (art. 804² § 1 i 2 k.p.c.).

Złożenie wniosku o wszczęcie egzekucji jest bezpośrednią czynnością zmierzającą do egzekwowania roszczenia, o której mowa w art. 123 §1 pkt 1 k.c., a więc przerywającą bieg przedawnienia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 września 1971 r. II CR 358/71, LEX nr 6990).

W pierwszej kolejności organ egzekucyjny powinien ocenić, czy egzekucja sądowa jest dopuszczalna. Sprawami egzekucyjnymi w znaczeniu art. 758 k.p.c. są bowiem sprawy z zakresu prawa cywilnego, rodzinnego, opiekuńczego, gospodarczego oraz prawa pracy, jak również sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych oraz inne sprawy, do których stosuje się kodeks postępowania cywilnego (art. 1 k.p.c.), w których zostały wydane tytuły egzekucyjne, o których mowa w art. 777 § 1 k.p.c., w celu przymusowego ich wykonania. Do spraw egzekucyjnych, wymienionych w art. 758 k.p.c., nie należą zaś sprawy podlegające ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, która poddaje egzekucji administracyjnej należności (podatki i opłaty) oraz obowiązki określone w art. 2 § 1 tej ustawy.

Prowadzenie egzekucji będzie również niedopuszczalne, przykładowo:

– jeśli tytuł egzekucyjny nie nadaje się do wykonania, mimo że błędnie nadano mu klauzulę wykonalności, np. wyrok ustalający istnienie bądź nieistnienie określonego stosunku prawnego,

– tytuł wykonawczy został już wykonany; wyjątek dotyczy spraw o naruszenie posiadania, w których ukończona egzekucja może zostać podjęta na nowo na podstawie tego samego tytułu wykonawczego, jeżeli dłużnik ponownie dokonał zmiany sprzecznej z treścią tytułu, a żądanie zostanie zgłoszone przed upływem sześciu miesięcy od ukończenia egzekucji (art. 817 k.p.c.),

- jeżeli z treści tytułu wykonawczego wynika, że termin przedawnienia dochodzonego roszczenia upłynął, a wierzyciel nie przedłożył dokumentu. z którego wynika, że doszło do przerwania biegu przedawnienia (art. 804 § 2 k.p.c.),

- jeżeli osoba, na którą po powstaniu tytułu wykonawczego przeszło uprawnienie stwierdzone tytułem, nie wykaże przejścia uprawnienia dokumentem urzędowym lub prywatnym z podpisem urzędowo poświadczonym (art. 804² § 1 i 2 k.p.c.).