Grzegorczyk Tomasz, Wstrzymanie wykonania orzeczenia zaskarżonego kasacją

Wstrzymanie wykonania orzeczenia zaskarżonego kasacją

Możliwość wstrzymania wykonania orzeczenia zaskarżonego kasacją lub innego orzeczenia, którego wykonanie zależy od rozstrzygnięcia kasacji, ma charakter wyjątkowy i stanowi odstępstwo od reguły wyrażonej w art. 9 § 2 k.k.w., według którego orzeczenie staje się wykonalne z chwilą uprawomocnienia.

W razie wniesienia kasacji i uznania jej za dopuszczalną SN, na podstawie art. 532 k.p.k., może wstrzymać wykonanie zaskarżonego orzeczenia, jak i innego orzeczenia, którego wykonanie zależy od rozstrzygnięcia kasacji. Ratio legis tej regulacji prawnej sprowadza się do tego, że jeśli ranga zarzutów wskazuje na wysoki stopień prawdopodobieństwa ich uwzględnienia, dalsze przedłużanie dolegliwości wnikającej z wykonywania orzeczenia oznaczałoby zbędne ich przedłużanie (zobacz szerzej: W. Grzeszczyk, Przesłanki wstrzymania wykonania orzeczenia przez Sąd Najwyższy w razie wniesienia kasacji, Prok. i Pr. 1997, nr 5, s. 98; postanowienie SN z dnia 25 marca 1998 r., II KKN 461/97, OSNPP 1998, nr 9, poz. 14; postanowienie SN z dnia 4 września 1998 r., II KKN 178/98, OSNPP 1999, nr 3, poz. 20). Postanowienie wydane w trybie art. 532 § 1.

Wydanie decyzji w przedmiocie wstrzymania wykonania zaskarżonego orzeczenia lub innego orzeczenia, którego wykonanie zależy od rozstrzygnięcia kasacji (np. wyroku łącznego w razie zaskarżenia kasacją tylko jednego wyroku objętego orzeczeniem łącznym) może nastąpić z inicjatywy strony lub z urzędu (czyli z inicjatywy SN). Uznając kasację za dopuszczalną SN może z własnej inicjatywy skierować sprawę na posiedzenie w celu rozważenia kwestii wstrzymania zaskarżonego orzeczenia, jak i innego orzeczenia, którego wykonanie zależy od rozstrzygnięcia kasacji. Co do zasady SN kieruje sprawę na posiedzenie, jeśli uważa, że orzeczenie powinno być wstrzymane.