Kubiak Marcin, Wstrzymanie robót budowlanych

Wstrzymanie robót budowlanych

Podmiotem odpowiedzialnym za szeroko rozumiany stan bezpieczeństwa na budowie jest kierownik budowy. Konsekwencją tego stanu rzeczy jest nałożenie na kierownika budowy obowiązków: wstrzymania robót budowlanych w przypadku stwierdzenia możliwości powstania zagrożenia, oraz bezzwłocznego zawiadomienia o tym fakcie „właściwego organu”, którym jest organ nadzoru budowlanego (Z. Kostka [w:] Prawo budowlane (red. A. Gliniecki), Warszawa 2012, s. 166).

Roboty budowlane zostały zdefiniowane w art. 3 pkt 7 p.b., a ustawodawca zaliczył do nich budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego. Odrębne definicje posiadają: budowa (art. 3 pkt 6 p.b.), przebudowa (art. 3 pkt 7a p.b.) i remont (art. 3 pkt 8 p.b.). Przestrzeń, w której prowadzone są roboty budowlane wraz z przestrzenią zajmowaną przez urządzenia zaplecza budowy to teren budowy (art. 3 pkt 10 p.b.).

Kierownik budowy ma obowiązek wstrzymania robót budowlanych już w przypadku stwierdzenia możliwości powstania zagrożenia, a nie dopiero w razie powstania zagrożenia. Ustawodawca nie wymienił zagrożeń nawet przykładowo, pozostawiając kierownikowi budowy ocenę zdarzeń i ich konsekwencji. Należy więc przyjąć, że kierownik może wstrzymać roboty budowlane w przypadku stwierdzenia możliwości zaistnienia każdego zagrożenia związanego z budową, a więc w szczególności zagrożenia zdrowia i życia ludzi, zagrożenia mienia, zagrożenia środowiska czy zagrożenia dla bezpieczeństwa wykonywanego obiektu budowlanego. Przy czym nie musi być to zagrożenie bezpośrednie – z treści samego przepisu wynika, że wystarczy stwierdzenie możliwości powstania zagrożenia.

Wstrzymanie prowadzonych robót budowlanych jest czynnością faktyczną. Kierownik budowy powinien również dopilnować bezpiecznego i zorganizowanego zaprzestania prowadzonych robót. S. Serafin podkreśla, że ustawodawca nie upoważnia kierownika budowy do wydawania władczych aktów administracyjnych o wstrzymaniu robót, a jedynie obliguje go do bezzwłocznego zawiadomienia o tym fakcie właściwego organu (S. Serafin. Komentarz, Prawo budowlane, Warszawa 2006, s. 250).