Wiśniewski Jarosław T., Wniosek o wszczęcie egzekucji świadczenia polegającego na wydaniu nieruchomości

Wniosek o wszczęcie egzekucji świadczenia polegającego na wydaniu nieruchomości

Niniejsze postępowanie dotyczy egzekucji świadczenia polegającego na wydaniu nieruchomości lub statku bądź opróżnieniu pomieszczenia stanowiącego jedynie część składową nieruchomości.

Wniosek może zostać złożony pisemnie, za pośrednictwem systemu teleinformatycznego bądź ustnie do protokołu (art. 760 § 1 k.p.c.). Protokół powinien odpowiadać wymaganiom określonym w art. 809 k.p.c. Patrz również: Potwierdzenie czynności protokołem.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 k.c.).

Czasami nie można prowadzić egzekucji świadczenia wydania nieruchomości, pomimo brzmienia tytułu egzekucyjnego, w którym nakazano pozwanemu wydanie nieruchomości powodowi. Dotyczy to wyroków nakazujących dopuszczenie współwłaściciela do współposiadania nieruchomości wspólnej, które podlegają wykonaniu na podstawie art. 1050 i 1050¹ k.p.c.

Ponieważ organem egzekucyjnym jest wówczas sąd, błędnie skierowany do komornika wniosek o wszczęcie egzekucji komornik powinien przekazać sądowi na podstawie art. 800 § 2 k.p.c. Patrz również: Łączenie kilku wniosków egzekucyjnych.

Wniosek złożony na piśmie lub za pośrednictwem systemu teleinformatycznego powinien odpowiadać warunkom pisma procesowego (art. 126 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.), a ponadto wskazywać świadczenie podlegające spełnieniu (art. 797 § 1 k.p.c.).

Dodatkowo w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 oraz w ciągu roku od odwołania ostatniego z nich w przypadku wniosku składanego przez adwokata, radcę prawnego, rzecznika patentowego lub Prokuratorię Generalną Rzeczypospolitej Polskiej konieczne jest spełnienie również wymagań z art. 15zzs⁹ ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych).

Zgodnie z art. 34 ustawy z dnia 22 lutego 2018 r. o kosztach komorniczych (tekst jedn. Dz.U.2021.210 z późn. zm.)), wniosek podlega opłacie stałej, która wynosi:

– 1.500 zł w wypadku wniosku o wszczęcie egzekucji wprowadzenia w posiadanie nieruchomości służącej do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych dłużnika albo opróżnienia lokalu lub pomieszczenia służącego do zaspokojenia takich potrzeb (ust. 1);

– 2.000 zł w wypadku wniosku o wszczęcie egzekucji wprowadzenia w posiadanie innej nieruchomości albo opróżnienia innego lokalu lub pomieszczenia (ust. 2); jeżeli nieruchomość, lokal lub pomieszczenie są wykorzystywane przez dłużnika wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej, wskazaną opłatę powiększa się o opłatę w wysokości 1.000 zł od drugiej i każdej kolejnej izby wchodzącej w skład nieruchomości, lokalu lub pomieszczenia, którego ma dotyczyć egzekucja, a łączna opłata nie może być wyższa niż 30 000 zł (ust. 3).

Nieuiszczenie opłaty w terminie 7 dni od otrzymania wezwania do zapłaty powoduje zwrot wniosku lub odmowę dokonania czynności (art. 22 ust. 2 i 4 ustawy o kosztach komorniczych).

Jeżeli dłużnik spełni świadczenie stwierdzone w tytule wykonawczym najpóźniej na 3 dni przed planowanym wykonaniem tytułu wykonawczego, komornik zwraca wierzycielowi 50% uiszczonej opłaty. Jeżeli spełnienie świadczenia przez dłużnika nastąpi zaś przed doręczeniem dłużnikowi zawiadomienia o wszczęciu egzekucji albo wezwania do dobrowolnego wykonania obowiązku, komornik zwraca wierzycielowi część uiszczonej opłaty przekraczającą kwotę 200 zł (art. 39 ustawy o kosztach komorniczych).

Jeżeli dłużnik spełni świadczenie po złożeniu wniosku o wszczęcie egzekucji, to wierzycielowi przysługuje zwrot poniesionych kosztów egzekucyjnych obejmujących uiszczoną opłatę stałą na zasadach określonych w art. 770 k.p.c. (por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 14 grudnia 2001 r., III CZP 74/01, OSNC 2002, nr 10, poz. 117).

Do wniosku należy również dołączyć tytuł wykonawczy, który powinien być oryginalny. Egzekucja wszczęta w wyniku wniosku, do którego nie dołączono tytułu wykonawczego, jest egzekucją pozbawioną podstawy, niemniej jednak podjęte w jej trakcie czynności pozostają w mocy i zachowują skuteczność aż do chwili prawomocnego umorzenia postępowania egzekucyjnego (tak Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 12 czerwca 1996 r., III CZP 61/96, OSNC 1996, nr 10, poz. 132).

Nieruchomość stanowiąca przedmiot wydania powinna być w tytule wykonawczym określona na tyle dokładnie, by nie było wątpliwości, co ma być odebrane dłużnikowi i wydane wierzycielowi (por. również wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 października 1968 r., I CR 366/68, LEX nr 6401). Wystarczające jest więc, aby wierzyciel we wniosku wskazał, że domaga się wszczęcia egzekucji nieruchomości wymienionej w tytule wykonawczym, chyba że w tytule stwierdzono obowiązek wydania przez dłużnika więcej niż jednej nieruchomości, a wierzyciel nie wnosi o wszczęcie egzekucji w stosunku do każdej z nich.