Stefański Ryszard A., Wniosek o orzeczenie przepadku tytułem środka zabezpieczającego

Procedury
Status:  Aktualna
Wersja od: 27 kwietnia 2017 r.
Autor:

Wniosek o orzeczenie przepadku tytułem środka zabezpieczającego

Wniosek o orzeczenie przepadku tytułem środka zabezpieczającego

Wniosek o orzeczenie przepadku

W razie umorzenia postępowania z powodu znikomej szkodliwości, niepoczytalności sprawcy lub okoliczności wyłączającej ukaranie sprawcy czynu zabronionego, np. przedawnienia albo warunkowego umorzenia postępowania i spełnienia przesłanki do orzeczenia przepadku na podstawie art. 45a k.k. lub art. 43 § 1 i 2, art. 43a oraz art. 47 § 4 k.k.s. - prokurator jest obowiązany wystąpić do sądu o orzeczenie przepadku (art. 323 § 3 k.p.k.). Występuje także wtedy, gdy zebrane dowody wskazują, że w razie skazania oskarżonego zostałby orzeczony przepadek, w razie jego śmierci, umorzenia postępowania z powodu jego niewykrycia albo w przypadku zawieszenia postępowania w sprawie, w której nie można ująć oskarżonego albo oskarżony nie może brać udziału w postępowaniu z powodu choroby psychicznej lub innej ciężkiej choroby.

Wniosek o orzeczenie przepadku tytułem środka zabezpieczającego sąd sąd badanie wymogów formalnych wniosku otrzymanie wniosku orzeczenie wnioskowanego przepadku rozpoznanie wniosku odmowa zastosowania przepadku prokurator prokurator uprawomocnienie się postanowienia o umorzeniu postępowania przygotowawczego wniosek o orzeczenie przepadku tytułem środka zabezpieczającego podstawy brak podstaw

Krok: uprawomocnienie się postanowienia o umorzeniu postępowania przygotowawczego

Prokurator, nie mając uprawnień do orzeczenia przepadku dowodu rzeczowego pochodzącego bezpośrednio z przestępstwa lub narzędzi przestępstwa jest w pewnych wypadkach obowiązany wystąpić do sądu o orzeczenie ich przepadku (postanowienie SN z dnia 17 listopada 1970 r., V KRN 426/70, OSNKW 1971, nr 4, poz. 57).

Wniosek składa się po uprawomocnieniu się postanowienia o umorzeniu postępowania przygotowawczego.

Krok: wniosek o orzeczenie przepadku tytułem środka zabezpieczającego

Jeśli umorzenie postępowania przygotowawczego nastąpiło z powodu z powodu znikomej szkodliwości, niepoczytalności sprawcy albo okoliczności wyłączającej ukaranie sprawcy czynu zabronionego albo warunkowego umorzenia postępowania, prokurator jest zobligowany do wystąpienia z wnioskiem o orzeczenia przepadku. W takim wypadku, zgodnie z art. 45a § 1 k.k., jest możliwe orzeczenie przepadku .

Występuje także wtedy, gdy zebrane dowody wskazują, że w razie skazania oskarżonego zostałby orzeczony przepadek, w razie jego śmierci, umorzenia postępowania z powodu jego niewykrycia albo w przypadku zawieszenia postępowania w sprawie, w której nie można ująć oskarżonego albo oskarżony nie może brać udziału w postępowaniu z powodu choroby psychicznej lub innej ciężkiej choroby (art. 45a § 2 k.k.).

W art. 323 § 3 k.p.k. odesłano do podstaw orzekania przepadku określonych w  art. 43 § 1 i 2, art. 43a oraz art. 47 § 3 k.k.s. W myśl art. 43 § 1 k.k.s. można orzec tytułem środka zabezpieczającego przepadek przedmiotów, jeżeli:

1) sprawca dopuścił się czynu zabronionego w stanie niepoczytalności,

2) społeczna szkodliwość czynu jest znikoma,

3) zastosowano warunkowe umorzenie postępowania karnego,

4) zachodzi okoliczność wyłączająca ukaranie sprawcy czynu zabronionego,

5) zastosowano w stosunku do sprawcy, który popełnił przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe po ukończeniu lat 17, lecz przed ukończeniem lat 18, środki wychowawcze, lecznicze albo poprawcze przewidziane dla nieletnich zamiast kary lub środka karnego.

Jeżeli zebrane dowody wskazują, że w razie skazania zostałby orzeczony przepadek, sąd może go orzec także w przypadku śmierci sprawcy, umorzenia postępowania z powodu niewykrycia sprawcy, a także w przypadku zawieszenia postępowania w sprawie, w której nie można ująć oskarżonego albo oskarżony nie może brać udziału w postępowaniu z powodu choroby psychicznej lub innej ciężkiej choroby (art. 43a k.k.s.).

Możliwe jest orzeczenie przepadku przedmiotów tytułem środka zabezpieczającego także w razie umorzenia postępowania wobec niewykrycia sprawcy (art. 43 § 2 k.k.s.). Art. 47 § 4 k.k.s. dopuszcza zaś orzeczenie tytułem środka zabezpieczającego przepadku przedmiotów w razie popełnienia wykroczenia skarbowego.

Przedmiotem przepadku mogą być przedmioty pochodzące bezpośrednio z przestępstwa, mienie ruchome, które służyło lub było przeznaczone do popełnienia przestępstwa (art. 44 k.k.), a także korzyść majątkową osiągniętą z popełnienia przestępstwa (art. 45 k.k.) albo ich równowartości (art. 44 § 4 i art. 45 § 1 k.k.). Jego przedmiotem jest też przedsiębiorstwo. Zgodnie z art. 44a § 1 k.k. za przestępstwo, z którego popełnienia sprawca osiągnął, chociażby pośrednio, korzyść majątkową znacznej wartości, sąd może orzec przepadek przedsiębiorstwa stanowiącego własność sprawcy albo jego równowartości, jeżeli przedsiębiorstwo służyło do popełnienia tego przestępstwa lub ukrycia osiągniętej z niego korzyść (art. 44a § 1 k.k.). Obejmuje także niestanowiące własności sprawcy przedsiębiorstwo należące do osoby fizycznej albo jego równowartość, jeżeli przedsiębiorstwo służyło do popełnienia tego przestępstwa lub ukrycia osiągniętej z niego korzyści, a jego właściciel chciał, aby przedsiębiorstwo służyło do popełnienia tego przestępstwa lub ukrycia osiągniętej z niego korzyści albo, przewidując taką możliwość, na to się godził (art. 44a § 2 k.k.).

Wniosek powinien odpowiadać warunkom formalnym określonym w art. 119 § 1, gdyż ustawa nie stawia mu innych wymagań. We wniosku należy wskazać osobę, wobec której ma być zastosowany przepadek, rodzaj środka, czyn dający podstawę do jego orzeczenia, a w jego uzasadnieniu podać okoliczności uzasadniające orzeczenie takiego środka. Do wniosku powinny być dołączone akta umorzonego postępowania. Warunkiem jego zastosowania środka jest stwierdzenie, że podejrzany dopuścił się zarzucanego mu czynu. Dlatego też w postanowieniu o umorzeniu postępowania powinny znaleźć się ustalenia w tym zakresie (postanowienie SN z dnia 27 października 1970 r., V KRN 403/70, OSNKW 1971, nr 2, poz. 28). Wniosek kieruje się do sądu właściwego do rozpoznania sprawy.