Bełczącki Robert Marek, Wniesienie odpowiedzi na zażalenie na postanowienie sądu drugiej instancji do innego składu tego sądu

Wniesienie odpowiedzi na zażalenie na postanowienie sądu drugiej instancji do innego składu tego sądu

Wnosząc odpowiedź na zażalenie do innego składu sądu drugiej instancji strona przeciwna ma okazję kwestionować zasadność lub nawet dopuszczalność wniesionego zażalenia, prezentując własne twierdzenia, a także powoływać nowe fakty i dowody na ich poparcie, jeśli uczyniono tak w zażaleniu. W przypadku, gdy obie strony wnoszą zażalenie, obie mogą również wnieść odpowiedź na zażalenie przeciwnika.

Odpowiedź na zażalenie wnosi się do sądu drugiej instancji, adresując ją do innego składu tego sądu.

Z wniesieniem odpowiedzi na zażalenie nie łączy się obowiązek uiszczania opłaty sądowej.

Z art. 395 § 1 zd. drugie w zw. z art. 394² § 2 k.p.c. wynika tygodniowy termin do wniesienia odpowiedzi na zażalenie. Jego przekroczenie może prowadzić do utraty możliwości zwalczania stanowiska wnoszącego zażalenie. Z reguły bowiem zażalenie podlega rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym (por. art. 397 § 1 k.p.c.), a stosownie do art. 207 § 3 zd. trzecie w zw. z art. 391 § 1, art. 397 § 2 zd. pierwsze i art. 394² § 2 k.p.c. złożenie pisma przygotowawczego na dalszym etapie postępowania zażaleniowego będzie możliwe tylko wtedy, gdy sąd tak postanowi. Zastrzeżenie terminu do wniesienia odpowiedzi na zażalenie stanowi dla strony przeciwnej swoistą gwarancję, że zażalenie nie zostanie rozpoznane przez inny skład sądu drugiej instancji przed upływem tego terminu i w trakcie jego biegu będzie ona mogła przedstawić swoje stanowisko.

Wyjątkowo, gdy zażalenie zostanie skierowanie do rozpoznania na rozprawie (art. 148 § 2 w zw. z art. 391 § 1, art. 397 § 2 zd. pierwsze i art. 394² § 2 k.p.c.) strona przeciwna ma gwarancję, że biorąc w niej udział, będzie mogła zaprezentować swoje twierdzenia i wnioski, a nawet zgłosić nowe fakty i dowody, stosownie do przebiegu postępowania zażaleniowego. Stanowisko prezentowane w toku rozprawy będzie mogła także zamieścić w załączniku do protokołu rozprawy.

Natomiast w przypadku wniesienia odpowiedzi na zażalenie po upływie tygodniowego terminu przewidzianego w art. 395 § 1 zd. drugie w zw. z art. 394² § 2 k.p.c. podniesione w niej twierdzenia i zgłoszone wnioski, w szczególności wniosek o zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego, będą mogły zostać uwzględnione przez sąd drugiej instancji tylko wtedy, gdy odpowiedź na zażalenie wpłynie do tego sądu zanim jeszcze zażalenie zostanie rozpoznane. W uzasadnieniu uchwały Sądu Najwyższego z dnia 16 lutego 2012 r., III CZP 1/12, OSNC 2012/10/114, Lex nr 1109364, przyjęto wyraźnie pogląd, że spóźniona odpowiedź na apelację nie podlega zwrotowi i pogląd ten należy uznać także w odniesieniu do odpowiedzi na zażalenie, także wnoszone do innego składu sądu drugiej instancji.

Jeśli jednak zwrot odpowiedzi na zażalenie nastąpi zarządzeniem przewodniczącego wydanym na podstawie art. 132 § 1 zd. trzecie w zw. z art. 391 § 1, art. 397 § 2 zd. pierwsze i art. 394² § 2 k.p.c., podniesione w niej twierdzenia i wnioski nie będą mogłyby być uwzględnione, chyba że zostaną powtórzone na rozprawie.

Odpowiedź na zażalenie musi spełniać wymagania stawiane pismu procesowemu oraz pismu przygotowawczemu (art. 126, 127 i 128 w zw. z art. 391 § 1, art. 397 § 2 zd. pierwsze i art. 394² § 2 k.p.c.).

Ponadto stosownie do art. 132 § 1 w zw. z art. 391 § 1, art. 397 § 2 zd. pierwsze i art. 394² § 2 k.p.c. jeśli obie strony reprezentowane są przez pełnomocników będących adwokatami, radcami prawnymi, rzecznikami patentowymi lub radcami Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa, w treści odpowiedzi na zażalenie wnoszonej do sądu zamieszcza się oświadczenie o doręczeniu przeciwnikowi odpisu odpowiedzi wraz z załącznikami albo o jej nadaniu przesyłką poleconą, pod rygorem zwrotu odpowiedzi bez wezwania do usunięcia tego braku. Pełnomocnik wnoszącego odpowiedź na zażalenie obowiązany jest zatem doręczyć jej odpis pełnomocnikowi strony przeciwnej bez pośrednictwa sądu.