Skubiszak-Kalinowska Irena, Wezwanie partnera prywatnego do złożenia wyjaśnień w trybie art. 26 ust. 4 p.z.p.

Wezwanie partnera prywatnego do złożenia wyjaśnień w trybie art. 26 ust. 4 p.z.p.

Podmiot publiczny może wezwać partnera prywatnego do złożenia - w wyznaczonym przez siebie terminie - wyjaśnień dotyczących oświadczeń oraz dokumentów, wskazanych w art. 25 ust. 1 p.z.p. Wezwanie do wyjaśnień może dotyczyć wszystkich oświadczeń i dokumentów, tj. zarówno tych dotyczących potwierdzenia spełniania warunków podmiotowych, jak i tych, które są składane na potwierdzenie spełnienia wymagań odnoszących się do przedmiotu zamówienia. Przepis służy wyłącznie wyjaśnieniu treści oświadczeń i dokumentów, nie zaś tworzeniu treści w nich uprzednio niezawartych.

„Wyjaśnienia nie mogą prowadzić w rzeczywistości do uzupełnienia treści oświadczenia lub dokumentu, która nie została w nim zawarta. Wyjaśnienia służyć mają natomiast rozwianiu wątpliwości, które wynikają z niejasnych lub sprzecznych ze sobą treści dokumentów. Wyjaśnienia podające treść, której w ogóle nie ma w dokumencie lub oświadczeniu stanowią de facto - jego uzupełnienie” (wyrok KIO z dnia 13 września 2010 r., KIO 1863/10).

Wyjaśnienie nie może bowiem służyć do obejścia procedury uzupełnienia dokumentów (por. wyrok KIO z dnia 19 czerwca 2012 r., KIO 1152/12, w którym podkreślono m.in., że nie można traktować art. 26 ust. 4 p.z.p. jako „zamiennika” art. 26 ust. 3 i 26 ust. 3a p.z.p. i obchodzić przepisów poprzez uzupełnienie nazwane wyjaśnieniami, oraz wyrok KIO z dnia 21 listopada 2012 r., KIO 2483/12, gdzie podniesiono, że jedyną możliwością uzupełnienia oferty jest możliwość wskazana w art. 26 ust. 3 p.z.p., nie można uzupełniać oferty w wyniku wyjaśnień złożonych na podstawie art. 26 ust. 4 p.z.p.).

Z uwagi na to, że wezwanie w trybie art. 26 ust. 4 p.z.p. opiera się na wątpliwościach, a nie na pewności co do zaistnienia stanu niezgodności z prawdą dokumentu, powinno być ono formułowane w sposób powściągliwy (zob. wyrok KIO z 14 lutego 2013 r., KIO 226/13). Wezwanie do wyjaśnień nie jest czynnością ostatecznie przesądzającą o losach wykonawcy w postępowaniu. To dopiero ocena złożonych wyjaśnień i dokumentów, jako bezpośrednio wpływająca na sytuację wykonawcy w postępowaniu i na wynik tego postępowania, jest tą czynnością, wobec której racjonalnie działający wykonawcy korzystają ze środków ochrony prawnej (zob. wyrok KIO z 20 maja 2016 r., KIO 780/16). Zamawiający może wezwać wykonawcę do wyjaśnień w trybie art. 26 ust. 4 p.z.p. wielokrotnie w odniesieniu do tego samego dokumentu (zob. Wiktorowska E., Skubiszak-Kalinowska I., Prawo zamówień publicznych. Komentarz, Lex 2017, uwagi do art. 26).

Zgodnie z art. 26 ust. 1 p.z.p., podmiot publiczny przed udzieleniem zamówienia, którego wartość jest równa lub przekracza tzw. progi unijne wzywa partnera prywatnego, którego oferta została najwyżej oceniona, do złożenia w wyznaczonym, nie krótszym niż 10 dni, terminie aktualnych na dzień złożenia oświadczeń lub dokumentów potwierdzających okoliczności, o których mowa w art. 25 ust. 1 p.z.p.

Jeżeli zamówienie jest o wartości mniejszej od tzw. progów unijnych, podmiot publiczny może wezwać partnera prywatnego, którego oferta została najwyżej oceniona, do złożenia w wyznaczonym, nie krótszym niż 5 dni, terminie aktualnych na dzień złożenia oświadczeń lub dokumentów potwierdzających okoliczności, o których mowa w art. 25 ust. 1 p.z.p. Partner prywatny w odpowiedzi na wezwanie podmiotu publicznego przedstawia dokumenty.

W przypadku niejasności, czy też wewnętrznej sprzeczności w przedłożonych przez partnera prywatnego dokumentach potwierdzających spełnianie przez niego warunków, czy to o charakterze podmiotowym, w tym dokumentów składanych na potwierdzenie braku występowania przesłanek skutkujących koniecznością wykluczenia partnera prywatnego z postępowania, czy też o charakterze przedmiotowym, podmiot publiczny ma możliwość, a często i obowiązek, wezwać partnera prywatnego do wyjaśnień w celu ustalenia rzeczywistego brzmienia złożonych w nich oświadczeń.

Zrozumiałe jest, że wezwanie w takim przypadku, skoro opiera się na wątpliwościach, a nie na pewności co do zaistnienia stanu niezgodności z prawdą dokumentu, powinno być formułowane w sposób powściągliwy (zob. wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 14 lutego 2013 r., KIO 226/13).