Kaczorowska-Kossowska Iwona, Uzyskiwanie uprawnień do wykonywania zawodu w innym kraju - tymczasowe i okazjonalne wykonywanie przez lekarza zawodu w innym kraju UE

Uzyskiwanie uprawnień do wykonywania zawodu w innym kraju - tymczasowe i okazjonalne wykonywanie przez lekarza zawodu w innym kraju UE

W ramach wspólnotowej zasady swobody przepływu usług, europejski ustawodawca przewidział dla lekarzy i lekarzy dentystów wykonujących już zawód w jednym z krajów UE uproszczony tryb uzyskiwania uprawnień do wykonywania zawodu w innym kraju. Jednym z takich przypadków jest tymczasowe i okazjonalne wykonywanie przez lekarza zawodu w innym kraju UE. Przepisy ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 277, poz. 1634, z późn. zm.) - dalej u.z.l.l.d. - w art. 9 i 9a przewidującą instytucję tymczasowego i okazjonalnego wykonywania zawodu wdrażając do polskiego porządku prawnego postanowienia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych Nr 2005/36/WE (Dz. Urz. UE L 255 z 30.09.2005, s. 22, z późn. zm.). Ocena „tymczasowości i okazjonalności” wykonywania zawodu powinna się opierać nie tylko na samej długości udzielania świadczeń na terenie państwa przyjmującego, ale również na regularności (np. kilka razy w tygodniu). Jeżeli zatem lekarz udziela świadczeń w określonych dniach i godzinach regularnie na terenie Polski to trudno mówić w takim wypadku o istnieniu przesłanki okazjonalności. Jeżeli natomiast udzielanie świadczeń odbywa się jedynie w razie zaistnienia potrzeby (np. na wezwanie) to można wstępnie mówić o tymczasowości i okazjonalności udzielania świadczeń.

W świetle art. 9 ust. 2 u.z.l.l.d. procedura tymczasowego i okazjonalnego wykonywania zawodu lekarza lub lekarza dentysty w Polsce dotyczy wyłącznie osób, które są obywatelami któregoś z państw członkowskich Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego (Szwajcaria, Norwegia, Islandia, Lichtenstein), w tym również Rzeczypospolitej Polskiej, posiadających już jednocześnie prawo wykonywania zawodu w innym niż RP państwie członkowskim UE lub EOG. Nie ma w tym wypadku znaczenia, czy lekarz posiada obywatelstwo państwa członkowskiego, w którym wykonuje zawód.

Uproszczona procedura polega na możliwości tymczasowego i okazjonalnego wykonywania zawodu, bez konieczności uzyskiwania prawa wykonywania zawodu oraz dokonywania wpisu do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą. Nie ma w tym wypadku znaczenia w jakiej formie lekarz zamierza wykonywać zawód na terytorium RP (np. umowa zlecenia, umowa o świadczenie usług, umowa o współpracy).

Lekarz zamierzający tymczasowo i okazjonalnie wykonywać zawód na terytorium RP jest obowiązany, zgodnie z art. 9 ust. 2 u.z.l.l.d., do uprzedniego złożenia w okręgowej izbie lekarskiej właściwej ze względu na miejsce zamierzonego wykonywania zawodu:

1) pisemnego oświadczenia o zamiarze tymczasowego i okazjonalnego wykonywania zawodu lekarza, lekarza dentysty, z podaniem miejsca i o ile to możliwe, czasu jego wykonywania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (obecnie wzór takiego oświadczenia określa uchwała nr 30/10/VI Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 3 września 2010 r. - wzór O-1),

2) dokumentu potwierdzającego obywatelstwo lekarza (np. paszportu, dowodu osobistego),

3) zaświadczenia wydanego przez właściwe organy państwa członkowskiego Unii Europejskiej, stwierdzającego, że lekarz posiada w tym państwie prawo do wykonywania zawodu lekarza lub lekarza dentysty, które w czasie składania oświadczenia nie jest zawieszone lub ograniczone, i że wykonuje zawód (nie wystarczy w tym zakresie przedłożenie przez lekarza dokumentu prawa wykonywania zawodu lub licencji);

4) dokumentu potwierdzającego kwalifikacje formalne lekarza lub lekarza dentysty wydanego na podstawie dyrektywy 2005/36/WE.

WAŻNE: lekarz, który w momencie rozpoczęcia tymczasowego i okazjonalnego wykonywania zawodu nie jest w stanie podać przewidywanego czasu jego wykonywania, nie może a priori spotkać się z odmową wydania zaświadczenia.

Dokumenty sporządzone w języku obcym powinny zostać przetłumaczone dla celów postępowania na język polski przez tłumacza przysięgłego. W wypadku, gdy lekarz zamierza wykonywać zawód w ramach własnej praktyki składa on również oświadczenie, że pomieszczenia, urządzenia i sprzęt medyczny, z których będzie korzystał spełniają wymagania określone w obowiązujących w Polsce przepisach. Złożenie oświadczenia i dokumentów nie jest obciążone opłatą.