Kosiorek Aleksandra, Uzyskanie przez lekarza prawa do wystawiania recept

Uzyskanie przez lekarza prawa do wystawiania recept

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty tj. z dnia 28 lutego 2020 r. (Dz.U. z 2020 r. poz. 514) lekarz ma prawo ordynować leki na receptę. Do niedawna niniejsze uprawnienie podlegało licznym ograniczeniom. Jednakże sytuacja ta uległa znaczącej zmianie w wyniku nowelizacji ustawy, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2017 r. i która niezwykle uprościła cały proces. Niniejsza procedura prezentuje warunki, jakie powinien spełnić lekarz w celu uzyskania uprawnienia do wystawiania recept, w tym recept refundowanych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty tj. z dnia 28 lutego 2020 r. (Dz.U. z 2020 r. poz. 514) - dalej u.z.l.l.d. - w celu wykonywania zawodu lekarza lub lekarza dentysty niezbędny jest:

a) dyplom ukończenia studiów na kierunku lekarskim wydany przez polską szkołę wyższą, potwierdzający posiadanie kwalifikacji w zakresie podstawowego kształcenia i ukończenie co najmniej sześcioletnich jednolitych studiów magisterskich na kierunku lekarskim, obejmujących co najmniej 5700 godzin dydaktycznych zajęć teoretycznych i praktycznych, w tym dwusemestralnego praktycznego nauczania klinicznego na 6. roku studiów, lub dyplom ukończenia studiów na kierunku lekarsko-dentystycznym wydany przez polską szkołę wyższą, potwierdzający posiadanie kwalifikacji w zakresie podstawowego kształcenia i ukończenie co najmniej pięcioletnich jednolitych studiów magisterskich na kierunku lekarsko-dentystycznym, obejmujących co najmniej dwusemestralne praktyczne nauczanie kliniczne na 5. roku studiów i co najmniej 5000 godzin dydaktycznych zajęć teoretycznych i praktycznych, lub

b) dyplom ukończenia studiów na kierunku lekarskim wydany przez polską szkołę wyższą, potwierdzający posiadanie kwalifikacji w zakresie podstawowego kształcenia i ukończenie jednolitych studiów magisterskich na kierunku lekarskim rozpoczętych przed dniem 1 października 2012 r., lub dyplom ukończenia studiów na kierunku lekarsko-dentystycznym wydany przez polską szkołę wyższą, potwierdzający posiadanie kwalifikacji w zakresie podstawowego kształcenia i ukończenie jednolitych studiów magisterskich na kierunku lekarsko-dentystycznym rozpoczętych przed dniem 1 października 2012 r., lub

c) dokument potwierdzający formalne kwalifikacje lekarza lub lekarza dentysty, spełniające minimalne wymogi kształcenia określone w przepisach prawa Unii Europejskiej, wydany przez inne niż Rzeczpospolita Polska państwo członkowskie Unii Europejskiej, wymieniony w wykazie, o którym mowa w art. 6b, i towarzyszące mu odpowiednie świadectwo wymienione w wykazie, o którym mowa w art. 6b, lub

d) dyplom lekarza lub lekarza dentysty wydany przez inne państwo niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, pod warunkiem że dyplom został uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za równoważny zgodnie z przepisami o szkolnictwie wyższym i nauce oraz że spełnia minimalne wymogi kształcenia określone w przepisach prawa Unii Europejskiej, albo

e) dyplom lekarza lub lekarza dentysty wydany w innym państwie niż państwo członkowskie Unii Europejskiej i świadectwo złożenia Lekarskiego Egzaminu Weryfikacyjnego, zwanego dalej „LEW”, albo Lekarsko-Dentystycznego Egzaminu Weryfikacyjnego, zwanego dalej „LDEW”.

Lekarz jest zobowiązany do odbycia stażu podyplomowego, który nie może być krótszy niż 12 miesięcy. Lekarz odbywa staż podyplomowy pod nadzorem lekarza posiadającego specjalizację, tytuł specjalisty w określonej dziedzinie medycyny albo lekarza dentysty wykonującego zawód przez okres co najmniej 5 lat, będącego opiekunem stażu (art. 15 ust. 1–3a u.z.l.l.d.).