Giżejowska Alina, Uzupełnienie wyroku w sprawach z zakresu prawa pracy

Uzupełnienie wyroku w sprawach z zakresu prawa pracy

Zgodnie z zasadą orzekania według stanu rzeczy istniejącego w chwili zamknięcia rozprawy (art. 316 § 1 k.p.c.) w sprawach o zasądzenie świadczeń powtarzających się (np. wynagrodzenie za cały okres pozostawania bez pracy - art. 47 zdanie drugie k.p., raty odszkodowania z tytułu umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy), w wyroku sąd powinien orzec o świadczeniach wymagalnych na dzień wydania wyroku. Ma to znaczenie w przypadku roszczeń pracowniczych powtarzających się szczególnie w postępowaniu odwoławczym. Na wniosek pracownika sąd odwoławczy powinien uwzględnić roszczenie o świadczenia powtarzające się za okres po wydaniu wyroku sądu I instancji. Żądanie w postępowaniu odwoławczym świadczeń powtarzających się za kolejne okresy po dniu wyroku sądu I instancji nie stanowi zmiany powództwa (por. Zmiana powództwa w postępowaniu apelacyjnym). Pracownik może zgłosić taki wniosek niezależnie od tego, czy apelację wniósł on czy pracodawca. Jeżeli sąd pominie ten wniosek (na zasadzie przeoczenia, a nie oddalenia), pracownik może złożyć wniosek o uzupełnienie wyroku w tym zakresie.

1. Stronie przysługuje prawo do złożenia wniosku o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości żądania, o natychmiastowej wykonalności albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu. Na przykład pominięcie przez sąd orzeczenia o odsetkach od zasądzonego roszczenia daje podstawę do uzupełnienia wyroku i nie może być rozumiane jako „niedokładność” w rozumieniu art. 350 (postanowienie SN z dnia 21 lutego 1974 r., II CR 656/73, LEX nr 7413).

2. Wniosek o uzupełnienie wyroku nie konkuruje ze środkami odwoławczymi, albowiem w razie pomięcia przez sąd niektórych żądań brak jest przedmiotu zaskarżenia.

Każde pismo procesowe powinno spełniać wymagania określone w art. 126 k.p.c.