Niewiadomski Zygmunt, Uzgadnianie projektu studium

Uzgadnianie projektu studium

Uzgodnienie stanowi, drugą obok opiniowania, formę współdziałania organów w tworzeniu projektu studium. Zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie zgodnie przyjmuje się, iż uzgodnienie w przeciwieństwie do opinii ma charakter wiążący, co w konsekwencji oznacza, iż uzgodnienie jest formą współdecydowania organu uzgadniającego co do treści studium (por. Z. Niewiadomski (red.), Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Komentarz, Warszawa 2004, s. 212–215). Tym samym samodzielność planistyczna, z której gmina korzysta, uchwalając studium, w części podlega ograniczeniu, czy wręcz wyłączeniu, zważywszy, że gmina nie może przyjąć postanowień studium niezgodnych z wolą organu uzgadniającego. Z tego też względu ustawodawca przewiduje możliwość zaskarżenia przez gminę stanowiska zawartego w uzgodnieniu. Zgodnie bowiem z brzmieniem art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz.U.2017.1073 z późn. zm.) - dalej u.p.z.p. - uzgodnień dokonuje się trybie art. 106 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego - dalej k.p.a., który w § 5 przewiduje możliwość zaskarżenia postanowienia, w tym przypadku o zajęciu stanowiska w sprawie projektu studium przez organ uzgadniający (por. wyrok WSA w Gdańsku z dnia 2 marca 2011 r., II SA/Gd 813/10, LEX nr 1096876). Niezależnie od tego, czy obowiązek uzgodnienia projektu studium wynika z u.p.z.p. czy też obowiązek taki wynika z przepisów ustaw szczególnych, uzgodnienie dokonywane jest w trybie art. 106 k.p.a. (teza Wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 września 2017 r., II OSK 97/16, LEX nr 2401696).

Na uwagę zasługuje fakt, iż do uzgodnień projektu studium art. 106 k.p.a. należy stosować odpowiednio, a nie wprost, choć ustawodawca nie posługuje się tym zwrotem. Przemawia jednak za takim rozumowaniem charakter procedury, w której studium jest uchwalane, które to postępowanie jest postępowaniem legislacyjnym, a nie administracyjnym w indywidualnej sprawie z zakresu administracji publicznej (por. Z. Niewiadomski (red.), Ustawa…, s. 216; T. Bąkowski, Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Komentarz, Kraków 2004, s. 118–121). Choć w orzecznictwie nie ma zgody co do stosowania art. 106 k.p.a. i konsekwencji co do określenia kręgu osób uprawnionych do zaskarżenia „postanowienia uzgodnieniowego”.

Uzgodnienia dotyczące studium winny dotyczyć tylko takiego jego zakresu, jaki został przewidziany w uchwale o przystąpieniu do sporządzania studium. Niedopuszczalna natomiast jest odmowa uzgodnienia projektu studium tylko z tego powodu, że nie objęto go takim zakresem, jakim zainteresowany jest organ samorządu województwa, gdyż oznacza to nadmierną ingerencję w ustrojowo zagwarantowaną samodzielność gminy. (Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 27 lutego 2014 r., II SA/Sz 1191/13, LEX nr 1502474).

Zgodnie z postanowieniami art. 11 pkt 5 u.p.z.p. organ sporządzający studium zobligowany jest zwrócić się do zarządu województwa o uzgodnienie projektu studium w zakresie jego zgodności z ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego województwa oraz do zarządu związku metropolitalnego w zakresie jego zgodności z ramowym studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego związku metropolitalnego. Wojewoda jest właściwy rzeczowo do uzgodnienia projektu studium w zakresie jego zgodności z programami, o których mowa w art. 48 ust. 1 u.p.z.p. Przedmiotem uzgodnienia są wyłącznie rozwiązania przyjęte w projekcie studium. Zgodnie z art. 25 ust. 1 u.p.z.p. wójt (burmistrz, prezydent miasta) udostępnia organom uzgadniającym projekt studium w całości, a nie tylko wybrane jego elementy (por. M. Kotulski, Organy ochrony zabytków w planowaniu przestrzennym, Sam. Teryt. 2011, nr 7–8, s. 122). Mieć należy przy tym na uwadze stanowisko WSA w Gdańsku wyrażone w wyroku z dnia 24 listopada 2010 r., II SA/Gd 432/10, LEX nr 522501, dotyczące wprawdzie planu miejscowego, które jednakże ma zastosowanie także w przypadku studium. Przywołany wyrok odnosi się do rozumienia pojęcia „udostępnienie” i stwierdza, że nie można go utożsamiać z pojęciem „doręczenie”.

We wniosku o uzgodnienie projektu studium organ wykonawczy gminy obligatoryjnie określa termin uzgodnienia projektu. Wyznaczony termin nie może być krótszy niż 14 dni i nie dłuższy niż 30 dni od dnia udostępnienia projektu studium. Początek terminu dla dokonania uzgodnienia należy liczyć od momentu udostępnienia pełnej, wymaganej prawem dokumentacji (por. Z. Niewiadomski (red.), Ustawa…, s. 229; M. Kotulski, Organy…, s. 122). Zasadą jest, iż wystąpienie o uzgodnienie projektu studium stanowi równocześnie udostępnienie projektu organowi uzgadniającemu oraz zawiera wyznaczenie terminu na zajęcie stanowiska przez organ uzgadniający. Ustalenie terminu później, po udostępnieniu projektu studium organowi uzgadniającemu, oznacza konieczność obliczania biegu terminu na uzgodnienie od momentu dojścia do wiadomości oświadczenia w sprawie jego wyznaczenia.

Do doręczania pism zastosowanie mają przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r., poz. 267 z późn. zm.) - dalej k.p.a. zawarte w dziale I rozdziale 8.