Dauter Bogusław, Uwzględnienie skargi na akt lub czynność, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.

Uwzględnienie skargi na akt lub czynność, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.

Procedura opisuje zakończenie postępowania sądowoadministracyjnego związanego ze skargą na inne akty lub czynności z zakresu administracji publicznej, dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa (art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.), tj. odnosi się do sytuacji, kiedy organ administracji publicznej konkretyzuje przepis prawa w sprawie indywidualnej, jednak czyni to w formie innej niż decyzja lub postanowienie, zaskarżalne na podstawie art. 3 § 2 pkt 1–3 p.p.s.a. (zob. A. Kabat, [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2011, s. 418; wyrok NSA z dnia 17 lutego 2010 r., I OSK 590/09). W takim wypadku sąd dokonuje co do zasady trzech operacji: 1) ustala istnienie lub nieistnienie uprawnienia albo obowiązku wynikającego z ogólnych przepisów prawa; 2) stwierdza, że zaskarżony akt lub czynność są niezgodne z tymi przepisami i 3) uchyla ten akt lub stwierdza bezskuteczność czynności (por. J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2010, s. 344).

Podstawą uwzględnienia skargi na akt lub czynność, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., może być zarówno uchybienie przez organ przepisom procesowym (o ile mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy), jak i materialnoprawnym (jeżeli miało wpływ na wynik sprawy).

Stanowisko to wspiera nowelizacja art. 146 p.p.s.a., dokonana ustawą z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2015 r., poz. 658). Jak zauważono w uzasadnieniu projektu ustawy nowelizującej, zmiana polegająca na odesłaniu w art. 146 § 1 p.p.s.a. in fine do odpowiedniego stosowania art. 145 § 1 pkt 1 p.p.s.a. w sprawach skarg na akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., stanowi potwierdzenie dotychczasowej praktyki sądów odwołującej się do ww. przepisu, jako wskazującego kryteria kontroli sądowoadministracyjnej w ww. zakresie (por. druk sejmowy VII.1633).