Chajec Stanisław, Usuwanie stwierdzonych uszkodzeń oraz uzupełnianie braków w obiekcie budowlanym
Usuwanie stwierdzonych uszkodzeń oraz uzupełnianie braków w obiekcie budowlanym
Usuwanie stwierdzonych uszkodzeń oraz uzupełnianie braków w obiekcie budowlanym
Usuwanie stwierdzonych uszkodzeń oraz uzupełnianie braków w obiekcie budowlanym
Stwierdzenie w trakcie obowiązkowej kontroli obiektu budowlanego wystąpienia uszkodzeń lub braków, które mogą spowodować zagrożenia życia lub zdrowia ludzi, bezpieczeństwa mienia bądź środowiska, a w szczególności katastrofę budowlaną, pożar, wybuch, porażenie prądem elektrycznym albo zatrucie gazem rodzi obowiązek podjęcia natychmiastowych działań przeciwdziałających zagrożeniu, jakie stwarza stan obiektu budowlanego. Rodzaj uszkodzeń lub braków w obiekcie budowlanym stwarzających zagrożenie dla chronionych dóbr, a także określenie koniecznych robót budowlanych powinny zostać opisane w protokole sporządzonym przez osobę przeprowadzającą kontrolę stanu technicznego obiektu budowlanego. Osoba dokonująca kontroli w sporządzonym protokole potwierdza ponadto obowiązek usunięcia stwierdzonych uszkodzeń lub braków, a kopię protokołu przekazuje bezzwłocznie właściwemu organowi nadzoru budowlanego. Sam protokół podlega przekazaniu właścicielowi lub zarządcy obiektu.
Obowiązek usunięcia stwierdzonych podczas kontroli uszkodzeń lub uzupełnienia braków wynika bezpośrednio z przepisu art. 70 ust. 1 p.b. i nie wymaga konkretyzacji w drodze decyzji administracyjnej. Ciąży on na właścicielu, zarządcy lub użytkowniku obiektu budowlanego.
Wywiązanie się z omawianego obowiązku podlega kontroli organu nadzoru budowlanego. Stwierdzenie, że nie został on wykonany, może prowadzić do wszczęcia postępowania mającego na celu usunięcie nieprawidłowości w stanie technicznym obiektu budowlanego (art. 66 ust. 1 p.b.).
Niewywiązywanie się z obowiązku usunięcia stwierdzonych uszkodzeń lub uzupełnienia braków, mogących spowodować niebezpieczeństwo dla ludzi lub mienia bądź zagrożenie środowiska, zagrożone jest karą aresztu albo karą ograniczenia wolności, albo karą grzywny (art. 92 ust. 1 pkt 2 p.b.). Natomiast osoba dokonująca kontroli, która po stwierdzeniu wystąpienia uszkodzeń lub braków, które mogą spowodować zagrożenia życia lub zdrowia ludzi, bezpieczeństwa mienia bądź środowiska, nie wywiązała się z obowiązku przesłania protokołu organowi nadzoru budowlanego, może zostać ukarana karą grzywny (art. 93 pkt 9a p.b.).
Procedury prawne pokazane w formie interaktywnych schematów, dzięki którym sprawdzisz, jak krok po kroku przebiega postępowanie w danej sprawie.
Dowiedz się więcej o LEX Navigator.
Zamów bezpłatną prezentację zdalną , podczas której przedstawimy Ci to narzędzie.
Krok: stwierdzenie w obiekcie budowlanym uszkodzeń lub braków mogących powodować zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi, bezpieczeństwa mienia bądź środowiska
Obowiązkowa kontrola obiektów budowlanych przeprowadzana w trybie art. 62 ust. 1 pkt 1-4a p.b. ma na celu określenie stanu technicznego elementów obiektu budowlanego, stopnia ich zużycia, a także określenie właściwości użytkowych i sprawności technicznej obiektu. W razie stwierdzenia uszkodzeń lub braków mogących powodować zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi, bezpieczeństwa mienia bądź środowiska, a w szczególności katastrofę budowlaną, pożar, wybuch, porażenie prądem elektrycznym lub zatrucie gazem, osoba dokonująca kontroli ma obowiązek zainicjowania działań, które mają doprowadzić do usunięcia wskazanych zagrożeń.
Krok: sporządzenie protokołu z kontroli z wpisem potwierdzającym obowiązek usunięcia stwierdzonych uszkodzeń lub uzupełnienia braków
Stwierdzony w trakcie kontroli nieprawidłowy stan obiektu budowlanego, który może stwarzać zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi, bezpieczeństwa mienia bądź środowiska podlega opisaniu w protokole z kontroli. Wpis w protokole powinien instruować o sposobie wykonania koniecznych napraw.
Osoba dokonująca kontroli, w protokole dokonuje także wpisu, którym potwierdza obowiązek usunięcia wskazanych uszkodzeń lub uzupełnienie braków w obiekcie budowlanym. Obowiązek, o którym mowa, wynika wprost z ustawy i jego konkretyzacja nie wymaga wydania decyzji (por. wyrok NSA z dnia 7 maja 1996 r., IV SA/Wa 1104/95, LEX nr 28809).