Bartosiewicz Adam, Ustanowienie MOSS od 1 stycznia 2015 r. (procedura unijna)

Procedury
Status:  Nieaktualna
Wersja od: 1 stycznia 2019 r. do: 30 czerwca 2021 r.
Autorzy:

Ustanowienie MOSS od 1 stycznia 2015 r. (procedura unijna)

Ustanowienie MOSS od 1 stycznia 2015 r. (procedura unijna)

Ustanowienie MOSS od 1 stycznia 2015 r. (procedura unijna)

Procedura ma na celu przedstawienie działań, jakie powinien podjąć podatnik mający w Polsce siedzibę, ewentualnie stałe miejsce prowadzenia działalności, który chce założyć w Polsce tzw. mały punkt kompleksowej obsługi (ang. Mini One Stop Shop).

Ustanowienie MOSS od 1 stycznia 2015 r. (procedura unijna) II US II US postanowienie o odmowie zatwierdzenie zgłoszenia spełnione warunki zbadanie warunków odebranie zgłoszenia podatnik podatnik możliwy MOSS w PL jedno SMPD w UE możliwość MOSS w PL MOSS w innym państwie UE MOSS w procedurze pozaunijnej możliwość MOSS w innym państwie UE SMPD w UE rozstrzygnięcie organu oczekiwanie na potwierdzenie jedno ze SMPD w PL zgłoszenie MOSS do US SMPD w PL? brak MOSS w PL świadczenie usług telekomunikacyjnych, nadawczych, elektronicznych dla konsumentów z UE jest MOSS w PL siedziba? tak nie nie tak tak nie pozytywne negatywne tak nie tak nie PL inny kraj UE kraj trzeci

Krok: świadczenie usług telekomunikacyjnych, nadawczych, elektronicznych dla konsumentów z UE

Z dniem 1 stycznia 2015 r. weszły w życie przepisy dotyczące nowych zasad opodatkowania usług telekomunikacyjnych, nadawczych radiowych i telewizyjnych oraz elektronicznych na rzecz konsumentów. Opodatkowanie tych usług może się odbywać tylko w jednym państwie w ramach tzw. MOSS (ang. Mini One Stop Shop, czyli małego punktu kompleksowej obsługi).

W ramach tego systemu usługi telekomunikacyjne, nadawcze radiowe i telewizyjne oraz usługi elektroniczne na rzecz konsumentów mają podlegać opodatkowaniu w państwie usługobiorcy, lecz jednocześnie usługodawca będzie mógł rozliczać podatek należny z tytułu świadczenia tych usług tylko w jednym państwie członkowskim (tam gdzie jest zarejestrowany dla celów podatkowych).

Od 1 stycznia 2019 r. podatnicy, u których całkowita wartość usług elektronicznych, telekomunikacyjnych oraz nadawczych świadczonych na rzecz konsumentów z innych państw członkowskich nie przekroczy w danym roku podatkowym oraz w poprzednim roku podatkowym kwoty 42.000 zł, ustalają miejsce świadczenia dla tych usług na zasadach ogólnych.

Procedura ta ma charakter fakultatywny. Pozostawiona jest uznaniu podatników.

Jedna z tych procedur to tzw. procedura pozaunijna. Są to przepisy odnoszące się do podatników, którzy nie mają ani siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności w żadnym państwie członkowskim.

Jedna z nich to procedura dotycząca rozliczania podatku w ramach systemu MOSS przez podatników mających siedzibę na terytorium Unii Europejskiej. Jest ona potocznie nazywana „procedurą unijną” (taka też nazwa pojawia się w uzasadnieniu projektu ustawy).

W praktyce w ramach tej procedury podatnik zarejestrowany w małym punkcie kompleksowej obsługi w danym państwie członkowskim (państwo członkowskie identyfikacji) składa drogą elektroniczną kwartalną deklarację VAT dla małego punktu kompleksowej obsługi z wyszczególnieniem usług telekomunikacyjnych, nadawczych i elektronicznych świadczonych na rzecz osób niebędących podatnikami w innych państwach członkowskich wraz z należną kwotą VAT. Następnie państwo członkowskie identyfikacji przekazuje te deklaracje wraz z zapłaconą kwotą VAT do odpowiednich państw członkowskich konsumpcji za pośrednictwem bezpiecznej sieci komunikacyjnej.

Krok: siedziba?

Państwem członkowskim identyfikacji - czyli państwem członkowskim, w którym podatnik ustanawia mały punkt kompleksowej obsługi - może być państwo, w którym podatnik ma:

1) siedzibę działalności gospodarczej, albo

2) stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, jeżeli nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej, albo

3) stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej i które wybiera w celu złożenia zgłoszenia, jeżeli nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej, ale posiada więcej niż jedno stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej.