Kostrzewa Piotr, Ustalenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne pracownika
Ustalenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne pracownika
Ustalenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne pracownika
Ustalenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne pracownika
Procedury prawne pokazane w formie interaktywnych schematów, dzięki którym sprawdzisz, jak krok po kroku przebiega postępowanie w danej sprawie.
Dowiedz się więcej o LEX Navigator.
Zamów bezpłatną prezentację zdalną , podczas której przedstawimy Ci to narzędzie.
Krok: osiągnięcie przychodu
Pracownik podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia jego ustania. Płatnikiem składek na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne pracownika jest pracodawca. To na nim spoczywa obowiązek zgłoszenia pracownika do ubezpieczeń, a następnie obowiązek obliczania, rozliczania i opłacania składek. Obliczenie należnych składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne pracownika wymaga od pracodawcy uprzedniego ustalenia ich podstawy wymiaru.
Krok: ocena, czy przychód jest przychodem ze stosunku pracy?
Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne pracownika stanowi przychód ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów u.p.d.o.f. Pierwszą czynnością, której pracodawca powinien zatem dokonać ustalając podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne pracownika to ocena, czy osiągnięty przez pracownika przychód jest przychodem ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów u.p.d.o.f.
Ważne!
Przychodami ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów u.p.d.o.f. są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. W wyroku z dnia 21 sierpnia 2012 r., II FSK 86/11, NSA stwierdził, że w zakwalifikowaniu świadczenia jako przychodu ze stosunku pracy decyduje to, czy określone świadczenie może otrzymać wyłącznie pracownik lub były pracownik, czy również inna osoba niezwiązana tego rodzaju stosunkiem prawnym. Istotnym jest więc to, czy istnieje związek prawny lub faktyczny danego świadczenia ze stosunkiem pracy.