Skubiszak-Kalinowska Irena, Ustalenie ostatecznej treści umowy koncesji

Ustalenie ostatecznej treści umowy koncesji

Umowa koncesji jest kształtowana w kilku etapach. Pierwszym z nich jest etap negocjacji z dopuszczonymi do negocjacji zainteresowanymi podmiotami. Na tym etapie strony powinny omówić jak największy zakres postanowień przyszłej umowy koncesji. Minimalny zakres tej umowy został określony w art. 22 u.k.r.b.u. Po wysłuchaniu i przeanalizowaniu propozycji uczestników negocjacji, koncesjodawca określa treść umowy lub jej istotne postanowienia w opisie warunków koncesji (OWK). W szczególności w OWK określa opis przedmiotu koncesji, termin wykonania przedmiotu koncesji, o ile jest to podyktowane specyfiką koncesji, określenie opłat za korzystanie z przedmiotu koncesji przez koncesjonariusza lub podmioty trzecie lub sposób ich ustalania, o ile jest to podyktowane specyfiką koncesji - art. 15 ust. 2 u.k.r.b.u. Procedura ustalenia ostatecznej treści umowy koncesji nie została w żaden sposób uregulowana ani w treści u.p.p.p., ani też u.k.r.b.u., brak jest zatem wskazówek co do terminu, w którym miałyby zostać one wyznaczone, jak i zakończone. Kwestia ta pozostaje zatem w gestii koncesjodawcy.

Zapraszając kandydatów do negocjacji koncesjodawca zamierza omówić z nimi warunki wykonania koncesji opisane w opisie potrzeb i wymagań. Warunki te często dotyczą także treści przyszłej umowy koncesji.

Przedmiotem negocjacji powinny być wszystkie elementy przyszłej umowy - essentialia negotii, naturalia negotii i accidentalia negotii.

Zasadniczym celem podjęcia negocjacji jest pozyskanie jak największej liczby informacji o proponowanym przez kandydatów sposobie realizacji przedmiotu koncesji/partnerstwa publiczno-prywatnego oraz przedstawienie stanowisk odnośnie elementów niezbędnych, stanowiących podstawę do złożenia oferty przez kandydatów uczestniczących w negocjacjach.

W Przewodniku po materiałach informacyjnych, Zbiór tekstów Ÿród³owych dotycz¹cych partnerstwa publiczno-prywatnego, http://www.eib.org/epec/resources/guide-to-guidance-pl.pdf [online - 30.08.2012], w trakcie dialogu/negocjacji zaleca się omówienie:

– praw i obowiązków stron,

– alokacji ryzyka (dokonywanej zwykle przez określenie zdarzeń, których wystąpienie będzie uprawniać spółkę PPP do dochodzenia odszkodowania),

– standardów i założeń dotyczących świadczenia usług, które muszą być obiektywne i mierzalne,

– procedury wprowadzania dozwolonych zmian, wraz z określeniem ich zakresu i charakteru,

– mechanizmów płatności (np. taryfy, subwencje, dotacje) oraz korekt płatności wprowadzane w określonych okolicznościach,

– kar (i ewentualnych premii) mających skutki finansowe lub pociągających za sobą ostrzeżenia (prowadzące ostatecznie do rozwiązania umowy o PPP),

– zabezpieczeń, gwarancji należytego wykonania i ubezpieczenia,

– okresu obowiązywania umowy o PPP,

– warunków rozwiązania umowy (sklasyfikowanych według strony umowy i rodzaju zdarzenia) oraz odszkodowania należnego w przypadku takiego rozwiązania (osobno w odniesieniu do każdego rodzaju zdarzenia),

– prawa do przejęcia przedsięwzięcia (zarówno przez kredytodawców, jak i w sytuacjach awaryjnych - przez podmiot publiczny),

– przypadków działania siły wyższej i zmian prawnych oraz ich skutków;

– procedury rozstrzygania sporów.