Niewiadomski Zygmunt, Ustalenie organów właściwych do zaopiniowania wniosku w sprawie określenia zakresu raportu skutków realizacji przedsięwzięcia zawsze znacząco oddziałującego na środowisko

Ustalenie organów właściwych do zaopiniowania wniosku w sprawie określenia zakresu raportu skutków realizacji przedsięwzięcia zawsze znacząco oddziałującego na środowisko

Prawidłowe ustalenie organów właściwych do podejmowania konkretnych czynności w toku postępowania administracyjnego ma kluczowe znaczenie z punktu widzenia prawidłowości postępowania. Skutkiem błędnego ustalenia właściwości organów jest istotna wada postępowania administracyjnego, co wynika z treści art. 156 § 1 pkt 1 k.p.a. Naruszenie właściwości organu skutkuje nieważnością rozstrzygnięcia. Zgodnie bowiem z art. 156 § 1 pkt 1 k.p.a. organ administracji publicznej stwierdza nieważność decyzji, która została wydana z naruszeniem przepisów o właściwości. Zaistnienie tej wady powoduje konieczność wyeliminowania rozstrzygnięcia bez względu na jego merytoryczną trafność (zob. teza wyroku WSA w Warszawie z dnia 24 sierpnia 2016 r., II SA/Wa 503/16, LEX nr 2148489).

„Przez pojęcie właściwości «rozumieć należy zdolność prawną organu administracji publicznej do rozstrzygania określonego rodzaju spraw w postępowaniu administracyjnym» (zob. wyrok WSA w Lublinie z dnia 25 sierpnia 2011 r., II SA/Lu 389/11, LEX nr 1599797). W istocie właściwość trzeba rozumieć jeszcze szerzej, tj. nie tylko w odniesieniu do postępowania kończącego się decyzją, ale również do postępowań, które kończą się aktami o charakterze procesowym oraz innych postępowań, które można zaliczyć do systemu postępowań administracyjnych uregulowanych w kodeksie postępowania administracyjnego (postępowanie w sprawach skarg i wniosków, postępowanie w sprawie wydania zaświadczenia) i w przepisach szczególnych szeroko rozumianego prawa administracyjnego (ordynacja podatkowa i inne). Aby organ był właściwy w sprawie, niezbędne jest istnienie odpowiedniej normy prawnej, na której oparte jest jego działanie. Norma ta powinna ustanawiać uprawnienie (lub obowiązek) do prowadzenia określonego typu postępowania w danej sprawie i określać formę zakończenia tego postępowania (decyzja, postanowienie lub inny akt lub czynność) - zob. P. Wajda (w:) R. Hauser, M. Wierzbowski (red.), Kodeks..., s. 90. Norma ta określana jest mianem normy materialnej albo kompetencyjnej. Wydaje się, że ta druga nazwa lepiej oddaje jej istotę. Znamienne jest, że normy te zalicza się do kategorii norm prawa materialnego, a nie procesowego” (K. Klonowski, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, H. Knysiak-Molczyk, Wolters Kluwer 2015 r.).

Na organie właściwym w sprawie wydania decyzji środowiskowej dla planowanego przedsięwzięcia zawsze znacząco oddziałującego na środowisko spoczywa obowiązek zasięgnięcia opinii organów administracyjnych w sprawie ustalenia zakresu raportu oddziaływania na środowisko planowanego przedsięwzięcia.

Ocena wodnoprawna jest instytucją ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566 z późn. zm.) - dalej pr. wod. Przyjmuje formę decyzji administracyjnej odrębnej od pozwolenia wodnoprawnego. Artykuł 425 pr. wod. wskazuje inwestycje i działania wymagające uzyskania oceny wodnoprawnej. Ocena jest wymagana dla inwestycji lub działań mogących wpłynąć na możliwość osiągnięcia celów środowiskowych, w szczególności w zakresie ochrony wód oraz poprawy ich stanu ekologicznego i chemicznego.