Chajec Stanisław, Ustalenie opłaty legalizacyjnej

Ustalenie opłaty legalizacyjnej

Legalizacja samowolnej zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części wymaga uiszczenia opłaty legalizacyjnej. Ma ona charakter administracyjnej kary pieniężnej. Wysokość opłaty legalizacyjnej stanowi iloczyn podwyższonej stawki opłaty, współczynnika kategorii obiektu i współczynnika wielkości obiektu. Ustalenie opłaty następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie. Zobowiązany ma obowiązek wniesienia opłaty w kasie właściwego urzędu wojewódzkiego lub na rachunek bankowy tego urzędu w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia. Nieuiszczona w terminie opłata podlega ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Wpływy z opłat legalizacyjnych stanowią dochód budżetu państwa.

Legalizacja samowolnej zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części jest możliwa pod następującymi warunkami:

– zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części nie nastąpiła po wniesieniu przez organ administracji architektoniczno-budowlanej sprzeciwu wobec zgłoszenia dokonanego na podstawie art. 71 p.b.,

– strona podporządkowała się nakazowi wstrzymania użytkowania obiektu budowlanego lub jego części,

– strona wykonała w terminie obowiązek przedłożenia wymaganych dokumentów.

Ustalenie współczynnika kategorii obiektu budowlanego następuje na podstawie mającego postać tabeli załącznika do ustawy - Prawo budowlane.