Skubiszak-Kalinowska Irena, Unieważnienie postępowania o zawarcie umowy koncesji

Unieważnienie postępowania o zawarcie umowy koncesji

Postępowanie o zawarcie umowy koncesji ma na celu doprowadzenie do zawarcia umowy z wykonawcą, który złożył najkorzystniejszą ofertę. Zamawiający, podejmując decyzję o wszczęciu postępowania, decyduje się na doprowadzenie go do końca na warunkach określonych w u.k.r.b.u. i zgodnie z przyjętymi

przez siebie regułami (ustalonymi na podstawie przepisów prawa). W związku z powyższym unieważnienie postępowania jest sytuacją wyjątkową (szerzej zobacz I. Skubiszak – Kalinowska [w:] I. Skubiszak – Kalinowska, E. Wiktorowska, Prawo zamówień publicznych. Komentarz, Wolters Kluwer, Warszawa 2017 r. str. 860).

Podstawę unieważnienia stanowi art. 39 u.k.r.b.u. Zgodnie z przepisem ust. 1 zamawiający unieważnia postępowanie o zawarcie umowy koncesji, jeżeli:

1) nie złożono oferty albo wniosku o dopuszczenie do udziału w postępowaniu o zawarcie umowy koncesji;

2) wszystkie oferty albo wnioski o dopuszczenie do udziału w postępowaniu o zawarcie umowy koncesji zostały odrzucone.

W świetle ust. 2 natomiast zamawiający może unieważnić postępowanie o zawarcie umowy koncesji, jeżeli:

1) zachodzą obiektywnie uzasadnione przesłanki, w szczególności wystąpiła istotna zmiana okoliczności powodująca, że prowadzenie postępowania o zawarcie umowy koncesji lub wykonanie przedmiotu umowy koncesji nie leży w interesie publicznym;

2) środki, które zamawiający zamierzał przeznaczyć na sfinansowanie całości lub części umowy koncesji, nie zostały mu przyznane, a możliwość unieważnienia postępowania o zawarcie umowy koncesji na tej podstawie została przewidziana w ogłoszeniu o koncesji lub wstępnym ogłoszeniu informacyjnym albo zaproszeniu o ubieganie się o zawarcie umowy koncesji;

3) postępowanie o zawarcie umowy koncesji obarczone jest niemożliwą do usunięcia wadą uniemożliwiającą zawarcie niepodlegającej unieważnieniu umowy koncesji.

Jak wynika z powyższego, ustawodawca przewidział dwa katalogi przesłanek. Wystąpienie przesłanek wskazanych w art. 39 ust. 1 u.k.r.b.u. nakłada na zamawiającego obowiązek unieważnienia postępowania. Natomiast okoliczności wymienione w ust. 2 tworzą zbiór takich okoliczności, które jedynie uprawniają do podjęcia decyzji o jego unieważnieniu. Z uwagi na zamknięty charakter katalogu przesłanek unieważnienia postępowania zamawiający nie może przewidzieć w dokumentach koncesji żadnej innej przyczyny ani też zastrzec, że ma prawo do unieważnienia postępowania bez podania przyczyn. U.k.r.b.u. nie zezwala na unieważnienie postępowania z jakichkolwiek innych przyczyn niż przez nią wymienione. Jedynym podmiotem władnym podjąć decyzję o unieważnieniu postępowania jest zamawiający (szerzej zobacz I. Skubiszak – Kalinowska [w:] I. Skubiszak – Kalinowska, E. Wiktorowska, Prawo zamówień publicznych. Komentarz, Wolters Kluwer, Warszawa 2017 r. str. 860).

Przed podjęciem decyzji o unieważnieniu postępowania o zawarcie umowy koncesji zamawiający powinien zbadać, czy w zaistniałych okolicznościach ma uprawnienie do dokonania tej czynności.

W toku prowadzonego badania zamawiający powinien porównać stan faktyczny i prawny każdej z okoliczności, na podstawie której chciałby odwołać postępowanie i określić, czy przesłanka unieważnienia rzeczywiście wystąpiła, czy też nie. Wszczęcie postępowania o zawarcie umowy koncesji stanowi bowiem swoiste zobowiązanie zamawiającego do zawarcia umowy. Z powyższego zamawiający może się zwolnić tylko poprzez wskazanie okoliczności uzasadniających unieważnienie postępowania, wymienionych w przepisach u.k.r.b.u.