Wiśniewski Jarosław T., Umorzenie postępowania egzekucyjnego z urzędu

Procedury
Status:  Aktualna
Wersja od: 1 lipca 2023 r.
Autorzy:

Umorzenie postępowania egzekucyjnego z urzędu

Umorzenie postępowania egzekucyjnego z urzędu

Umorzenie postępowania egzekucyjnego z urzędu

Umorzenie postępowania egzekucyjnego z urzędu organ egzekucyjny organ egzekucyjny wysłuchanie dłużnika i wierzyciela dalsze prowadzenie egzekucji możliwy przebieg postępowania umorzenie postępowania uprawomocnienie się orzeczenia o zniesieniu separacji czy brak jest usuwalny? usuwanie braku zdolności sądowej prowadzenie egzekucji pozostaje z innych powodów w oczywistej sprzeczności z treścią tytułu wykonawczego skierowanie egzekucji przeciwko osobie, która według klauzuli wykonalności nie jest dłużnikiem, i która sprzeciwiła się prowadzeniu egzekucji stwierdzenie, że egzekucja nie należy do organów sądowych stwierdzenie, że egzekucja jest niedopuszczalna ze względu na jej przedmiot uprawomocnienie się orzeczenia, którym orzeczenie, na którym oparto klauzulę wykonalności, zostało uchylone lub utraciło moc stwierdzenie, że egzekucja jest niedopuszczalna ze względu na osobę dłużnika stwierdzenie, że z egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów uprawomocnienie się orzeczenia, którym tytuł wykonawczy został pozbawiony wykonalności stwierdzenie braku zdolności sądowej wierzyciela lub dłużnika tak nie nieusunięty usunięty

Krok: stwierdzenie, że egzekucja nie należy do organów sądowych

Egzekucja sądowa jest niedopuszczalna, gdy:

– tytuł egzekucyjny nie nadaje się do wykonania, mimo że błędnie nadano mu klauzulę wykonalności, np. wyrok ustalający istnienie bądź nieistnienie określonego stosunku prawnego,

– egzekucja należy do innego organu (np. administracyjnego organu egzekucyjnego).

Sprawami egzekucyjnymi w znaczeniu art. 758 k.p.c. są sprawy z zakresu prawa cywilnego, rodzinnego, opiekuńczego, gospodarczego oraz prawa pracy, jak również sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych oraz inne sprawy, do których stosuje się kodeks postępowania cywilnego (art. 1 k.p.c.), w których zostały wydane tytuły egzekucyjne, o których mowa w art. 777 § 1 k.p.c., w celu przymusowego ich wykonania. Do spraw egzekucyjnych wymienionych w art. 758 k.p.c. nie należą zaś sprawy podlegające ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, która poddaje egzekucji administracyjnej należności (podatki i opłaty) oraz obowiązki określone w art. 2 § 1 tej ustawy.

Krok: stwierdzenie, że egzekucja jest niedopuszczalna ze względu na jej przedmiot

Egzekucja jest niedopuszczalna ze względu na jej przedmiot, gdy została skierowana do:

– przedmiotu niepodlegającego egzekucji na podstawie art. 829, 830, 831, 832 lub 833 k.p.c.,

– niewchodzącego w skład spadku składnika majątku spadkobiercy w celu zaspokojenia długu spadkodawcy, jeżeli spadkobierca nie złożył oświadczenia o przyjęciu spadku, a termin na złożenie takiego oświadczenia jeszcze mu nie upłynął; w takiej sytuacji egzekucja jest dopuszczalna tylko ze spadku (art. 836 k.p.c.),

– przedmiotu lub prawa wchodzącego w skład spadku w celu zaspokojenia osobistego długu spadkobiercy, który nie złożył oświadczenia o przyjęciu spadku, a termin na złożenie takiego oświadczenia jeszcze mu nie upłynął (art. 836 k.p.c.),

– do majątku, z którego prowadzenie egzekucji jest niedopuszczalne z uwagi na ograniczenie odpowiedzialności dłużnika, które zostało zastrzeżone w tytule wykonawczym (art. 837 k.p.c.),

– przedmiotu, który został zwolniony od egzekucji na podstawie prawomocnego wyroku sądu (art. 841 § 1 k.p.c.),

– nieruchomości, jeżeli przed upływem 6 miesięcy egzekucja prowadzona z tej nieruchomości została umorzona z powodu bezskuteczności drugiej licytacji i nieprzejęcia na własność przez wierzycieli (art. 985 § 1 k.p.c.),

– rzeczy niezbędnej do prowadzenia przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego, którą sąd wyłączył spod zajęcia (art. 1061 § 1 k.p.c.),

– mienia służącego do użytku służbowego osób, które co do zasady na podstawie art. 1111 § 1 i 1112 § 1 k.p.c. korzystają z immunitetu sądowego (art. 1115 § 1 k.p.c.),

– przedmiotów znajdujących się w pomieszczeniach zajmowanych przez przedstawicielstwa dyplomatyczne, misje zagraniczne lub urzędy konsularne państw obcych w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w mieszkaniach osób wymienionych w art. 1111 § 1 k.p.c., chyba że szef przedstawicielstwa dyplomatycznego, misji zagranicznej lub urzędu konsularnego wyraził na to zgodę (art. 1115 § 4 k.p.c.).