Wiśniewski Paweł, Umorzenie postępowania egzekucyjnego z mocy prawa w razie bezczynności wierzyciela

Umorzenie postępowania egzekucyjnego z mocy prawa w razie bezczynności wierzyciela

Przepisu art. 823 k.p.c. nie stosuje się w wypadku prowadzenia egzekucji grzywien i kar pieniężnych orzeczonych w postępowaniu cywilnym, a także opłat sądowych i innych kosztów postępowania w sprawach cywilnych, przysługujących Skarbowi Państwa (§ 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 2006 r. w sprawie egzekucji grzywien, kar pieniężnych, opłat sądowych i kosztów postępowania w sprawach cywilnych) oraz w egzekucji świadczeń alimentacyjnych (art. 1086 § 5 k.p.c.), z zastrzeżeniem, że wyłączenie to nie dotyczy egzekucji prowadzonej z nieruchomości (por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 18 lipca 2012 r., III CZP 38/12, Biul. SN 2012, nr 7, poz. 80).

W wypadku zawieszenia postępowania z powodu braku zdolności procesowej i przedstawiciela ustawowego dłużnika (art. 819 § 1 k.p.c.) przyczyna zawieszenia ustaje w razie ustanowienia przedstawiciela ustawowego dłużnika.

W wypadku zawieszenia postępowania z powodu śmierci dłużnika (art. 819 § 1 k.p.c.) przyczyna zawieszenia ustaje w razie wydania przez sąd prawomocnego postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku bądź sporządzenia notarialnego aktu poświadczenia dziedziczenia (art. 1027 k.c.).

W wypadku zawieszenia postępowania na wniosek dłużnika ze względu na uchylenie natychmiastowej wykonalności tytułu wykonawczego lub wstrzymania wykonania tego tytułu (art. 820 k.p.c.) przyczyna zawieszenia ustaje z chwilą prawomocnego zakończenia postępowania, w której wydany został tytuł wykonawczy.

Jedynie w wypadku zawieszenia postępowania na wniosek wierzyciela przyjmuje się, że roczny termin na złożenie przez wierzyciela wniosku o podjęcie postępowania biegnie już od chwili zawieszenia postępowania (tak E. Wengerek, Postępowanie zabezpieczające i egzekucyjne, Warszawa 1998, s. 242).

Przykładami czynności wierzyciela niezbędnych do dalszego prowadzenia postępowania egzekucyjnego są:

– wskazanie adresu zamieszkania dłużnika (art. 177 § 1 pkt 6 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.),

– złożenie wniosku o ustanowienie kuratora dla dłużnika, którego miejsce pobytu nie jest znane (art. 802 k.p.c.). Patrz również Ustanowienie kuratora dla dłużnika,

– uiszczenie zaliczki na wydatki komornika sądowego (art. 40 ust. 1 u.k.s.e.) bądź wydatki związane z prowadzeniem egzekucji sądowej przez sąd (art. 130⁴ k.p.c.). Patrz również Czynność połączona z wydatkami,

– w wypadku egzekucji z nieruchomości także: złożenie wniosku o dokonanie opisu i oszacowania nieruchomości (art. 942 k.p.c.), złożenie wyciągu (bądź odpisu) księgi wieczystej albo zaświadczenia sądu wystawionego na postawie zbioru dokumentów prowadzonego dla nieruchomości, a jeżeli nieruchomość nie ma księgi wieczystej złożenie innego dokumentu stwierdzającego własność dłużnika (art. 943 § 1 i 2 k.p.c.), złożenie wniosku o wyznaczenie terminu licytacji (podobnie H. Ciepła, Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego pod redakcją H. Doleckiego i T. Wiśniewskiego, Tom IV, Warszawa 2011, s. 537), złożenie wniosku o wyznaczenie drugiej licytacji (art. 983 k.p.c.).