Przybysz Piotr, Umorzenie kosztów egzekucyjnych

Umorzenie kosztów egzekucyjnych

Koszty egzekucyjne są wynagrodzeniem dla organu egzekucyjnego za czynności egzekucyjne dokonywane przez ten organ. Organ egzekucyjny prowadzący postępowanie egzekucyjne jest właściwy do umorzenia kosztów egzekucyjnych w całości lub w części, także kosztów przypadających organom rekwizycyjnym (innym organom egzekucyjnym, którym organ egzekucyjny prowadzący postępowanie zlecił wykonanie czynności egzekucyjnych).

Koszty egzekucyjne są umarzane na wniosek zobowiązanego lub wierzyciela albo z urzędu.

Rozstrzygnięcie organu egzekucyjnego w sprawie umorzenia kosztów egzekucyjnych na wniosek zobowiązanego lub wierzyciela ma charakter uznaniowy.

Dopuszczalne jest umorzenie kosztów egzekucyjnych po ich ściągnięciu.

Warunkiem koniecznym dopuszczalności umorzenia kosztów egzekucyjnych na wniosek zobowiązanego lub wierzyciela prowadzących działalność gospodarczą jest stwierdzenie, że umorzenie:

1) nie stanowi pomocy publicznej;

2) stanowi pomoc de minimis albo pomoc de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie - w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa Unii Europejskiej dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis;

3) stanowi pomoc publiczną:

a) mającą na celu naprawienie szkód spowodowanych klęskami żywiołowymi lub innymi zdarzeniami nadzwyczajnymi,

b) mającą na celu zaradzenie poważnym zaburzeniom w gospodarce,

c) zgodną z zasadami rynku wewnętrznego Unii Europejskiej, której dopuszczalność została określona przez właściwe organy Unii Europejskiej, udzielaną na przeznaczenia inne niż wymienione w lit. a i b.

Koszty egzekucyjne mogą być umorzone z urzędu, jeżeli wysokość kosztów egzekucyjnych powstałych w postępowaniu egzekucyjnym nie przekracza czterokrotności kosztów upomnienia.

Odrębnie określono przesłanki umorzenia kosztów egzekucyjnych, które powstały w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym na podstawie jednolitego tytułu wykonawczego, zagranicznego tytułu wykonawczego albo tytułu wykonawczego obejmującego należności pieniężne, o których mowa w art. 2 § 1 pkt 8 lit. g u.p.e.a. (zob. art. 64e § 9 i 10 u.p.e.a.). Koszty te w określonym zakresie są umarzane z urzędu, chyba że organ egzekucyjny uzyskał zwrot wydatków egzekucyjnych od państwa członkowskiego lub państwa trzeciego.

W przypadku umorzenia kosztów egzekucyjnych z urzędu nie wydaje się postanowienia w sprawie umorzenia kosztów egzekucyjnych. Konieczne jest wówczas sporządzenie adnotacji o stosownej treści.

Zobowiązany jest uprawniony do złożenia wniosku o umorzenie kosztów egzekucyjnych, jeżeli miałby on je ponieść. Zasadą jest ponoszenie kosztów egzekucyjnych przez zobowiązanego. Na przeszkodzie złożeniu takiego wniosku nie stoi ściągnięcie kosztów egzekucyjnych od zobowiązanego (wyrok NSA z 26 lipca 2016 r., II FSK 1746/14, LEX nr 2087908).

Wniosek składa się w sposób unormowany w kodeksie postępowania administracyjnego (patrz Wniesienie podania w formie innej niż elektroniczna oraz Wniesienie podania za pomocą środków komunikacji elektronicznej).

Wierzyciel, na którego wniosek została wszczęta egzekucja, jest uprawniony do złożenia wniosku o umorzenie kosztów egzekucyjnych, o ile koszty egzekucyjne mają być ściągnięte od tego wierzyciela.