Niewiadomski Zygmunt, Uchylenie zakazów obwiązujących na obszarze rezerwatu przyrody w związku z realizacji inwestycji liniowej

Uchylenie zakazów obwiązujących na obszarze rezerwatu przyrody w związku z realizacji inwestycji liniowej

Ustawodawca w istotny sposób ogranicza możliwość inwestowania na obszarze rezerwatu przyrody. Przepisy ustawy o ochronie przyrody przewidują pewne odstępstwa w zakresie zakazu realizacji inwestycji na obszarze rezerwatu przyrody. Podstawę prawną odstąpienia od zakazów stanowi art. 15 ust. 2 u.o.p. oraz art. 15 ust. 4 u.o.p. W odniesieniu do inwestycji liniowych (np. dróg) podstawą prawną jest art. 15 ust. 4 pkt 2 u.o.p., który daje możliwość uzyskania zezwolenia na uchylenie zakazów obowiązujących na obszarze rezerwatu przyrody. Dopuszczalność uzyskania zezwolenia na uchylenie zakazów obowiązujących na obszarze rezerwatu przyrody obwarowana jest konieczności kumulatywnego spełnienia przesłanek określonych w art. 15 ust. 4 pkt 2 u.o.p. Decyzja organu administracyjnego w tej sprawie ma charakter uznaniowy.

Ustawodawca różnicuje procedurę uzyskania zezwolenia na uchylenie zakazów obowiązujących na obszarze rezerwatu przyrody w zależności od kategorii planowanego przedsięwzięcia. Dla inwestycji liniowych celu publicznego przewidzianych do realizacji w ramach przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, dla których została przeprowadzona ocena oddziaływania na środowisko zezwolenie zastępuje się uzgodnieniem z Generalnym Dyrektorem Ochrony Środowiska warunków realizacji przedsięwzięcia na podstawie art. 77 ust. 1 pkt 1b u.o.i.ś.

Rezerwat przyrody jest jedną z obszarowych form ochrony przyrody przewidzianą przez przepisy ustawy o ochronie przyrody. Zważywszy, iż celem jaki przyświeca utworzeniu rezerwatu jest ochrona obszarów szczególnie cennych przyrodniczo, możliwość ingerencji człowieka, w tym inwestowanie na tych terenach jest znacząco ograniczone. Ustawodawca ustanawia szereg zakazów obowiązujących na obszarze rezerwatu (art. 15 ust. 1 u.o.p.).

Pojęcie „przedsięwzięcia” definiuje art. 3 ust. 1 pkt 13 u.o.i.ś. Artykuł 3 w ust. 1 pkt 8 u.o.i.ś. definiuje pojęcie oceny oddziaływania na środowisko. Artykuł 3 pkt 3a p.b. definiuje pojęcie „obiekt liniowy”, natomiast przepis art. 2 pkt 5 u.p.z.p. definiuje pojęcie „inwestycji celu publicznego".

Obowiązek przeprowadzenia OOŚ przedsięwzięcia mogącego zawsze znacząco oddziaływać na środowisko wynika wprost z przepisów prawa, tj. z rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. z 2010 r. Nr 213, poz. 1397) - dalej r.p.m.z.o.ś., które wymienia w § 2 przedsięwzięcia mogącego zawsze znacząco oddziaływać na środowisko. Dla tych przedsięwzięć obligatoryjnie przeprowadzana jest OOŚ planowanego przedsięwzięcia. Obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko (OOŚ) dla planowanego przedsięwzięcia mogącego potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko stwierdza w drodze postanowienia organ właściwy do wydania decyzji środowiskowej, uwzględniając łącznie uwarunkowania określone w art. 63 ust. 1 u.o.i.ś. i równocześnie określając zakres raportu (w sprawie rozumienia pojęcia „uwzględniając łącznie” zob. teza 1 wyroku WSA w Poznaniu z dnia 13 grudnia 2012 r., IV SA/Po 1065/12, LEX nr 1235417). Czynności organu zmierzające do ustalenia obowiązku przeprowadzenia OOŚ dotyczą przedsięwzięć wymienionych w § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. z 2010 r. Nr 213, poz. 1397) - dalej r.p.o.ś.