Niewiadomski Zygmunt, Uchwała o przystąpieniu do sporządzenia lub zmiany planu miejscowego

Uchwała o przystąpieniu do sporządzenia lub zmiany planu miejscowego

Wyłącznym przedmiotem uchwały o przystąpieniu do sporządzenia planu miejscowego jest określenie granic obszaru objętego planem. Nawet w sytuacji, gdy uchwała taka zawiera zapisy co do proponowanego przyszłego sposobu zagospodarowania danego terenu, nie ma to żadnego normatywnego znaczenia. Uchwała o przystąpieniu do sporządzenia planu miejscowego jest pierwszym, wstępnym etapem w procedurze planistycznej. Nie jest ona w żadnym razie aktem prawa miejscowego, gdyż nie zawiera norm generalnych i abstrakcyjnych. Jedynie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest aktem prawa miejscowego, wiążącym na obszarze gminy. Uchwała o przystąpieniu do sporządzenia planu w żadnym razie nie może przesądzać o przeznaczeniu terenów ani też parametrów i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym linii zabudowy, gabarytów obiektów i wskaźników intensywności zabudowy, co stanowi domenę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 4 kwietnia 2013 r., II SA/Lu 107/13, LEX nr 1310580).

Uchwała w sprawie przystąpienia do sporządzenia planu miejscowego na określonym obszarze nie wywołuje sama przez się skutków materialnoprawnych, nie kształtuje sytuacji prawnej podmiotów spoza systemu administracji publicznej. Z jej istoty jako aktu prawa wewnętrznego wynika, że wiąże organ wykonawczy, który jest zobowiązany do podjęcia dalszych działań zmierzających do uchwalenia planu (teza 1 wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 stycznia 2013 r., II OSK 2442/12, LEX nr 1270209).

Znaczenie prawne uchwały o przystąpieniu do sporządzenia planu miejscowego jest takie, że jest to akt o charakterze wewnętrznym, wszczynający procedurę planistyczną i określający granice obszaru objętego projektem planu. Z uwagi na charakter postępowania planistycznego, w którym poszczególne elementy procedury powinny zostać kolejno dochowane, dokonując kontroli procedury zwieńczonej uchwaleniem miejscowego planu nie sposób pominąć znaczenia prawidłowości podjęcia uchwały intencyjnej. (Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, z dnia 4 listopada 2016 r., II OSK 210/15, LEX nr 2170771).

Uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia lub zmiany planu miejscowego rada gminy podejmuje z własnej inicjatywy, na wniosek organu wykonawczego gminy lub w wyniku zgłoszenia w ramach obywatelskiej inicjatywy uchwałodawczej, o której mowa w art. 41a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.

Ustawodawca przypisuje gminie uprawnienie w postaci samodzielnego kształtowania i prowadzenia na swoim terytorium polityki przestrzennej - samodzielność planistyczną. W ramach władztwa planistycznego przysługującego gminie, jej organy uprawnione są m.in. do podjęcia rozstrzygnięcia w sprawie przystąpienia do uchwalenia lub zmiany planu miejscowego (na temat władztwa planistycznego vide Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Komentarz, red. Z. Niewiadomski, Warszawa 2004, s. 27 i nast.).

Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, należy do zadań własnych gminy.

W ramach władztwa planistycznego gmina decyduje, dla których terenów podejmie prace planistyczne mające na celu uregulowanie sposobu jego zagospodarowania w drodze planu miejscowego. Decydując się na uruchomienie procedury planistycznej gmina rozważa zasadność objęcia danego obszaru planem, uwzględniając takie okoliczności jak konieczność uporządkowania przestrzeni, powstrzymanie jej degradacji, ochrona walorów przyrodniczych, ochrona środowiska i inne (teza 2 wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 3 września 2010 r., II SA/Po 14/10, LEX nr 754333).

Organ wykonawczy gminy sam osobiście nie dokonuje analizy dotyczącej zasadności przystąpienia do sporządzenia planu, lecz za pośrednictwem pracowników merytorycznie do tego przygotowanych (teza 2 wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 9 czerwca 2011 r., II SA/Sz 381/11, LEX nr 1086703).

Przepis art. 14 ust. 5 u.p.z.p. nie określa formy, w jakiej analizy mają być dokonane. Oznacza to, że nie muszą mieć one charakteru odrębnego dokumentu, mogą być np. złożone ustnie do protokołu na sesji rady, ale zawsze w sposób umożliwiający zapoznanie się z ich wynikami (teza 1 wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 7 lipca 2009 r., II SA/Lu 274/09, LEX nr 574467).