Izydorczyk Jacek, Tymczasowe aresztowanie w związku z wystąpieniem organu państwa UE do organu RP o wykonanie kary pozbawienia wolności

Tymczasowe aresztowanie w związku z wystąpieniem organu państwa UE do organu RP o wykonanie kary pozbawienia wolności

Nowe rozdziały kodeksu postępowania karnego z 2011 r. (Rozdział 66f „Wystąpienie do państwa członkowskiego Unii Europejskiej o wykonanie kary pozbawienia wolności” - tzw. wystąpienie czynne oraz Rozdział 66g „Wystąpienie państwa członkowskiego Unii Europejskiej o wykonanie kary pozbawienia wolności” (tzw. wystąpienie bierne); stanowią implementację decyzji ramowej 2008/909/WSiSW (zob. S. Steinborn, Komentarz do kodeksu postępowania karnego, Lex 2013).

Przepis art. 611to k.p.k. określa zasady stosowania tymczasowego aresztowania w toku postępowania w przedmiocie przejęcia do wykonania orzeczenia wydanego w innym państwie UE i stanowi implementację przepisu art. 14 decyzji ramowej 2008/909/WSiSW (zob. S. Steinborn, Komentarz do kodeksu postępowania karnego, Lex 2013). Na podstawie § 1 ww. artykułu, jeżeli skazany znajduje się na terytorium Polski, sąd z urzędu lub na wniosek właściwego sądu lub innego organu państwa wydania orzeczenia może wydać postanowienie o tymczasowym aresztowaniu. Zamiast tymczasowego aresztowania sąd może zastosować inny środek zapobiegawczy (tj. nieizolacyjny), jeżeli będzie on wystarczający do zapewnienia, iż skazany pozostanie na terytorium RP do czasu podjęcia decyzji w przedmiocie wykonania orzeczenia.

Oczywistym jest, że organem uprawnionym jest tutaj sąd i będzie to sąd właściwy do orzekania w przedmiocie wykonania orzeczenia wskazany w art. 611th k.p.k. (a więc miejscowo właściwy będzie sąd okręgowy, w którego okręgu skazany posiada stałe lub czasowe miejsce pobytu) - co oznacza zarazem, że nieizolacyjny środek zapobiegawczy nie może być zastosowany przez prokuratora. Sąd stosuje środek zapobiegawczy z urzędu lub na wniosek właściwego sądu lub innego organu państwa wydania orzeczenia - najczęściej w praktyce właśnie tymczasowe aresztowanie (zob. S. Steinborn, Komentarz do kodeksu postępowania karnego, Lex 2013).

W literaturze zauważa się, że potrzeba zastosowania tymczasowego aresztowania wobec skazanego znajdującego się na terytorium RP może pojawić się nawet przed wpłynięciem formalnego wniosku innego państwa UE o wykonanie w Polsce orzeczenia o karze pozbawienia wolności i otrzymaniem przez polski sąd odpisu tego orzeczenia wraz z zaświadczeniem (np. skazany jest poszukiwany z uwagi na ucieczkę z państwa wydania orzeczenia i zostaje ujęty na terytorium RP). W takim przypadku skazany może zostać zatrzymany i sąd może zastosować wobec niego tymczasowe aresztowanie na czas nie dłuższy niż 7 dni. Sąd stosuje takie tymczasowe aresztowanie wyłącznie na wniosek właściwego organu państwa wydania orzeczenia, który jednocześnie musi zapewnić, że wobec skazanego zapadł prawomocny wyrok skazujący na karę pozbawienia wolności (zob. S. Steinborn, Komentarz do kodeksu postępowania karnego, Lex 2013).