Piaskowska Olga Maria, Stwierdzenie prawomocności

Stwierdzenie prawomocności

1. Orzeczenie sądu staje się prawomocne, jeżeli nie przysługuje co do niego środek odwoławczy lub inny środek zaskarżenia. Jest to tzw. prawomocność formalna orzeczenia sądu, przez którą rozumie się niezaskarżalność orzeczenia w drodze zwykłych środków zaskarżenia.

2. Z uzyskaniem przez orzeczenie prawomocności formalnej mamy do czynienia w sytuacji, gdy:

a. od orzeczenia nie przewiduje się żadnego środka zaskarżenia;

b. strona zrzekła się prawa do wniesienia środka zaskarżenia (w postępowaniu uproszczonym określonym w art. 505⁸ § 3 k.p.c.);

c. upłynął termin do wniesienia środka zaskarżenia;

d. wniesiony w terminie środek zaskarżenia nie został uwzględniony.

3. Jeżeli zaskarżono tylko część orzeczenia, staje się ono prawomocne w części pozostałej z upływem terminu do zaskarżenia, chyba że sąd drugiej instancji może z urzędu rozpoznać sprawę także w tej części.

4. Skutki upływu terminu do wniesienia środka zaskarżenia mogą zostać zniweczone w wyniku przywrócenia terminu (art. 168 i n. k.p.c.)

Wniosek o stwierdzenie prawomocności powinien spełniać wymagania pisma procesowego określone w art. 126 k.p.c.