Przybysz Piotr, Sprzeciw w sprawie zabezpieczenia na majątku wspólnym przysługujący małżonkowi zobowiązanego w sytuacji, gdy organ egzekucyjny nie jest równocześnie wierzycielem

Sprzeciw w sprawie zabezpieczenia na majątku wspólnym przysługujący małżonkowi zobowiązanego w sytuacji, gdy organ egzekucyjny nie jest równocześnie wierzycielem

Małżonkowi zobowiązanego przysługuje prawo sprzeciwu w sprawie zabezpieczenia na majątku wspólnym.

Ustawa nie zawiera regulacji dotyczących wprost sprzeciwu małżonka zobowiązanego w sprawie zabezpieczenia na majątku wspólnym, poza wzmianką w art. 156 § 1 pkt 8b u.p.e.a. Zgodnie z tym przepisem zarządzenie zabezpieczenia zawiera pouczenie zobowiązanego o przysługującym jego małżonkowi prawie do wniesienia sprzeciwu w sprawie zabezpieczenia na majątku wspólnym (art. 156 § 1 pkt 8b u.p.e.a.). Ustawa nie przewiduje odrębnego pouczenia małżonka zobowiązanego o przysługującym mu prawie wniesienia sprzeciwu w sprawie zabezpieczenia na majątku wspólnym.

Wobec braku w dziale IV regulacji dotyczących wprost omawianej instytucji sprzeciwu należy przyjąć, że z mocy odesłania zawartego w art. 166b u.p.e.a. stosuje się do niej odpowiednio przepisy o sprzeciwie w sprawie odpowiedzialności majątkiem wspólnym przysługującym małżonkowi zobowiązanego (zob. art. 27f u.p.e.a.).

Sprzeciw w sprawie zabezpieczenia na majątku wspólnym stanowi środek obrony małżonka zobowiązanego przed zabezpieczeniem na majątku wspólnym. Należy mieć na uwadze, że zajęcie zabezpieczające może ulec przekształceniu w zajęcie egzekucyjne, dlatego sprzeciw stanowi równocześnie środek obrony małżonka zobowiązanego przed potencjalną egzekucją administracyjną z majątku wspólnego.

Sprzeciw w sprawie zabezpieczenia na majątku wspólnym jest wnoszony do wierzyciela za pośrednictwem organu egzekucyjnego.

Podstawą sprzeciwu mogą być wyłącznie następujące okoliczności, wskazane w wyczerpujący sposób w odpowiednio stosowanym art. 27f § 1 zdanie drugie u.p.e.a.: ograniczenie, zniesienie, wyłączenie lub ustanie odpowiedzialności całością albo częścią majątku wspólnego.

Sprzeciw może być wniesiony nie tylko w początkowej fazie postępowania zabezpieczającego, ale również w toku całego postępowania zabezpieczającego.

Skutkiem wniesienia sprzeciwu jest wstrzymanie realizacji zajęcia zabezpieczającego do czasu zawiadomienia organu egzekucyjnego przez wierzyciela o sposobie i dacie ostatecznego rozpatrzenia tego sprzeciwu.

Zarządzenie zabezpieczenia zawiera pouczenie zobowiązanego o przysługującym jego małżonkowi prawie do wniesienia sprzeciwu w sprawie zabezpieczenia na majątku wspólnym (art. 156 § 1 pkt 8b u.p.e.a.). Ustawa nie przewiduje odrębnego pouczenia małżonka zobowiązanego o przysługującym mu prawie wniesienia sprzeciwu w sprawie zabezpieczenia na majątku wspólnym.

Małżonek zobowiązanego wnosi sprzeciw w sprawie zabezpieczenia na majątku wspólnym do wierzyciela, za pośrednictwem organu egzekucyjnego. Sprzeciw musi określać istotę i zakres żądania oraz dowody uzasadniające to żądanie (art. 27f § 1 u.p.e.a. w związku z art. 166b u.p.e.a.) Wobec braku w ustawie o postępowaniu egzekucyjnym w administracji unormowań dotyczących formy sprzeciwu należy przyjąć, że sprzeciw może być wniesiony w sposób określony w art. 63 k.p.a.

Sprzeciw małżonka zobowiązanego w sprawie zabezpieczenia na majątku wspólnym jest wnoszony do wierzyciela za pośrednictwem organu egzekucyjnego. Organ egzekucyjny dokonuje w ograniczonym zakresie kontroli dopuszczalności sprzeciwu.